Είδα μία πολύ καλή ομάδα, γεμάτη σε όλες τις θέσεις, μία ομάδα με αρχή, μέση και τέλος, συγκέντρωση, πολύ πάθος, υπομονή στην επίθεση, καλά σκρίν, παιχνίδι κοντά στα στεφάνια, με λίγα λόγια, ένα γεμάτο παιχνίδι. (Εντάξει και ο αντίπαλος δεν είναι και ομάδα Ευρωλίγκας, αλλά ήταν μία καλή τουρκική ομάδα).
Ξεκίνησε ο αγώνας, με μπροστάρηδες τους Χάτσερ και Γκος, που από την πρώτη επίθεση του αγώνα, έδιναν τον ρυθμό και την σωστή καθοδήγηση που χρειάζεται μία ομάδα στους συμπαίκτες τους.
Με άρεσε πολύ ότι (αν και ήμαστε στην προετοιμασία ακόμα!!!), δεν «τράκαρε» μπασκετικά κανένας παίκτης με τον άλλον συμπαίκτη του στην επίθεση, που αυτό σημαίνει, ότι δουλεύουν πολύ στις προπονήσεις, μα πάνω από όλα δουλεύουν ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΑ και για αυτό και μόνο έχει την ευθύνη ο προπονητής.
Οι καινούργιοι παίκτες, ήταν μέσα στη φιλοσοφία του προπονητή, αλλά και όταν ξέφευγαν λίγο, πράγμα λογικό, είδα ότι και το ατομικό τους ταλέντο είναι πολύ καλό, και δεν ενοχλεί…
Διαβάστε περισσότερα στο blog μου στο SDNA!
