Ο Κυριάκος Αξεχέρογλου, είναι μία από τις μεγαλύτερες μορφές του ελληνικού μπάσκετ, υπηρετώντας το, από ένα άλλο πόστο, αυτό του φροντιστή. Μετρώντας 30 ολόκληρα χρόνια στον ΗΡΑΚΛΗ, έχει δει πάνω από 100 Αμερικάνους, αλλά έναν θυμάται μέχρι και σήμερα. Το G-Point τον ευχαριστεί που μοιράστηκε μαζί μας την dark storie του.
Από τον Κυριάκο Αξεχέρογλου
Τι λέει τώρα ο άνθρωπος; Τον βλέπω από μακριά από την κερκίδα που βλέπει Καυταντζόγλειο. Από την κερκίδα που κερδήθηκαν πολλοί αγώνες. Yo men. Τι θέλει τώρα αυτός λέω δυνατά. Οι άνθρωποι της διοίκησης ήταν στα γραφεία, Χαΐτογλου, Νούσιας , Τζήκας, Μαρωνίδης ,Καλανταρίδης , Τζαβάρας και ο μάνατζερ κ Λώτσος. Έρχεται προς το μέρος μου και μου ζητάει μπάλα!!! Του την δίνω! Την πιάνω , την κοιτάζει! Τέτοιο πάθος στο βλέμμα πρώτη φορά είδα σε άνθρωπο! Χάϊδευε την μπάλα όπως χαϊδεύει ο άνθρωπος το πρώτο του παιδί!!
O David Angrum με τον γιο του Κυριάκου Αξεχέρογλου, Δημήτρη.
Φεύγει τρέχοντας γα τα αποδυτήρια. Βγαίνει έξω τρέχοντας με μια βοή από τα ηχεία, σε ένα στέρεο που άνετα το λες και μισό, από τα παλιά juke box της εποχής του 70.
Δυναμώνει τη μουσική, σχεδόν περισσότερο από το τέρμα. Βγαίνουν έξω οι διοικούντες από τα γραφεία να δουν τι γίνεται στο γήπεδο! Από πού ακούγεται αυτή η μουσική, αφού τότε δεν υπήρχε μεγαφωνική εγκατάσταση.
Ο σκούρος άνθρωπος έχει σταθεί κάτω από το καλάθι, της πλευράς της Αγίου Δημητρίου και συζητάει μαζί του. Ίσως λέω εγώ τώρα, μετά από τόσα χρόνια που τον έζησα ,έδινε υπόσχεση να μην προδώσει αυτή την ομάδα που τον έκανε γνωστό και μόνιμο σκόρερ, δεύτερο μετά τον Γκάλη, χωρίς την διαιτησία και χωρίς τους διαφόρους άλλους παράγοντες. Αρχίζει και σκοράρει από κάτω από το καλάθι .Ακριβώς από κάτω! Συνεχίζει να σκοράρει! Σπαραταράει το διχτάκι !
Απομακρύνεται από την ρακέτα!! Όλα μέσα!! Ξαναγυρίζει!!
Η μπάλα στα χέρια του Μolten αν θυμάμαι καλά!!
Πηγαίνω πιο κοντά του, του δίνω την μπάλα. Η μουσική στο κινητό τζουκ μποξ στο τέρμα. Τα ακουστικά της εποχής εκείνης που φοράει σουτάροντας , έμοιαζαν σαν πιάτα ή με τα ελαστικά της Μισελέν!
Συνεχίζει να σκοράρει!! Από όλα τα σημεία του γηπέδου. Όλοι έβλεπαν με κρυφές ματιές τους διοικούντες να τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση . «Όχι λαυράκι, όπως λέμε, συναγρίδα ψαρέψαμε στα δίχτυα μας», έδειχναν να σκέφτονται. Και δεν έπεσαν έξω.
Είχε γίνει η αρχή να κάνει τον Ηρακλή της καρδιάς μας μεγάλη ομάδα, χωρίς διασυνδέσεις , σφυρίγματα, σπρωξίματα από την πολιτεία , επιχορηγήσεις, διαφημίσεις από κρατικά κανάλια.
Ελπίζω να καταλάβατε για ποιον μιλάω.
Έτσι απλά David Angrum!
