Το Basket247 συνεχίζει τις «προεκλογικές» του συνεντεύξεις και μετά τον Βαγγέλη Λιόλιο φιλοξενεί τον υποψήφιο με τον Παναγιώτη Φασούλα και την ομάδα “Πρώτα το Μπάσκετ”, Ευθύμη Ρεντζιά, ο οποίος μίλησε στον Μιχάλη Σταμουλάκη για πολλά και ενδιαφέροντα γύρω από την Ομοσπονδία, την αξιοζήλευτη καριέρα του αλλά και πολλά ακόμη…
Κάθεσαι στον καναπέ του σπιτιού σου μπροστά στο τζάκι. Έχεις τελειώσει την αθλητική σου καριέρα. Αναλογίζεσαι αυτά που πέτυχες στην διαδρομή αυτή. Ένα χαμόγελο ξεπροβάλλει. Δεν γνωρίζεις όμως αν είναι χαράς η λύπης.
Ευθύμης Ρεντζιάς. Μια καριέρα που για άλλους θα ήταν μυθική για τον ίδιο αφήνει ένα μεγάλο ΑΝ. Τι θα συνέβαινε αν είχε πάει νωρίτερα στην Αμερική; Τι θα συνέβαινε αν έμενε παραπάνω στην Μπαρτσελόνα. Σκέψεις που άλλους θα μπορούσαν να τους ‘σκοτώσουν’ για τον Ρεντζιά έγιναν κινητήριος δύναμη για την συνέχεια της ζωής του. Δεν είναι ότι υπάρχει κάποιο μεγάλο απωθημένο. Απλά θα ήθελε: Λίγο ακόμη χρόνο… μπάσκετ.
Στα 16 του σπάει τα κοντέρ. 300.000.000 εκατομμύρια δραχμές για την μεταγραφή ενός παιδιού από τον Δαναό Τρικάλων στον ΠΑΟΚ. Αν γινόταν στην σημερινή εποχή των Social Media άνετα θα μπορούσε να τρελάνει έναν πιτσιρικά αυτή η μετακίνηση. Όχι όμως τον Ρεντζιά που είχε την ωριμότητα να αποφασίσει ΠΑΟΚ αντί για(Παναθηναϊκό και Αρη) με βάση και το συναίσθημα, αλλά πάνω από όλα και την προοπτική εξέλιξης του.
-Το 1996 πριν την εποχή Αντετοκούνμπο γίνεται ο πρώτος Έλληνας παίκτης που καταλαμβάνει τόση μεγάλη θέση στα ντραφτ του ΝΒΑ (νούμερο 23 Ντένβερ Νάγκετς).
-Αγωνίζεται, δουλεύει, κερδίζει τίτλους στον ‘Δικέφαλο του Βορρά’ και το 1997 μετακομίζει στην Βαρκελώνη για λογαριασμό της Μπαρτσελόνα. Εκεί γίνεται ένας από τους πιο αγαπητούς παίκτες στην ιστορία των Μπλαουγκράνα. Ίδια σειρά. Αγωνίζεται, δουλεύει, κερδίζει τίτλους.
-To 2002 είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου και ο Ευθύμης Ρεντζιάς βρέθηκε να παίζει στα γήπεδα του ΝΒΑ με την φανέλα των Φιλαδέλφεια Σίξερς και με συμπαίκτη τον Αλεν Αϊβερσον. Για προσωπικούς λόγους αφήνει την άλλη άκρη του Ατλαντικού και μετά από 35 ματς με τους Σίξερς επιστρέφει στην Ευρώπη.
-Αγωνίζεται στην Ουλκερ στην Τουρκία (που έγινε Φενέρμπαχτσε μετά από λίγα χρόνια). Κατακτά τίτλους.
Πηγαίνει τον επόμενο χρόνο στην Σιένα στην Ιταλία και το 2005 βρίσκεται στην Ισπανία. Στην Βαγιαδολίδ. Εκεί ο Ρεντζιάς δείχνει το ποιόν του όχι μόνο το μπασκετικό αλλά και του χαρακτήρα του. Στοιχεία που προέρχονται όχι από κάποια ομάδα η προπονητή. Αλλά από την ίδια την οικογένεια. Φεβρουάριο του 2006 μιλάει στον πρόεδρο της Ισπανικής ομάδας και του ζητάει να λυθεί το συμβόλαιο του και να αποχωρήσει χωρίς αποζημίωση. Το εύκολο θα ήταν να κάτσει πάνω σε αυτό μέχρι το καλοκαίρι και να πληρώνεται χωρίς να παίζει. Είπαμε όμως. Για τον Ρεντζιά τα λεφτά ΠΟΤΕ δεν ήταν στην πρώτη θέση των σκέψεων του.
Επιστρέφει στην Ελλάδα. Παλεύει πολύ να επανέλθει. Διάολε είναι μόνο 30 ετών. Αλλά την φύση δεν την νίκησε κανένας. Τα γόνατα είναι διαλυμένα. Οι χόνδροι στα πόδια κατεστραμμένοι. Το μεν πνεύμα πρόθυμο η δε σαρξ ασθενής.
9 Αυγούστου οι τίτλοι τέλους πέφτουν. Και είναι πολλοί
Κύπελλο Κόρατς: (1994, 1999)
Κύπελλο Ελλάδας: (1995)
Πρωτάθλημα Ισπανίας: (1999, 2001)
Κύπελλο Ισπανίας: (2001)
Σούπερ Καπ Τουρκίας: (2003)
Κύπελλο Τουρκίας: (2004)
Σούπερ Καπ Ιταλίας: (2004)
-Χρυσό μετάλλιο με την Εθνική παίδων στο Ευρωπαϊκό του 1993.
-Χρυσό μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ Εφήβων του 1995 και MVP. Από τα 18 και το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Καναδά μέλος της μεγάλης Εθνικής ομάδας.
Και τώρα τι γίνεται; Ζούμε με τις ένδοξες στιγμές του παρελθόντος η συνεχίζουμε. Για τον Ευθύμη Ρεντζιά δεν υπήρχε άλλος δρόμος. Ήταν πολύ νέος για να κάτσει να σκέπτεται τι διαδραματίστηκε μέχρι εκείνη την στιγμή στην ζωή του. Και πολύ νέος για να κάτσει στην.. πολυθρόνα.
-Ιδρύει ακαδημία μαζί με τους Φραγκίσκο Αλβέρη και Δημήτρη Παπανικολάου την Triple Crown.
-To 2011 έγινε Αντιπεριφερειάρχης Αθλητισμού στην Θεσσαλία με το έργο του ακόμα και σήμερα να μνημονεύεται.
-Γίνεται Πρέσβης του ΝΒΑ στην Ευρώπη και υπεύθυνος των προγραμμάτων στην Ελλάδα.
Και τώρα ετοιμάζεται να διεκδικήσει την είσοδο του στην νέα ΕΟΚ μαζί με τον Παναγιώτη Φασούλα και την ομάδα ‘Πρώτα το Μπάσκετ’
Για το παρελθόν όμως, τα παρόν και το μέλλον ας μας τα πει καλύτερα ο ίδιος στην συνέντευξη που μας παραχώρησε.
Η αρχή
-Στα 16 σου γίνεσαι η πιο ακριβή μεταγραφή μέχρι εκείνη την στιγμή στο Ελληνικό μπάσκετ. Παναθηναϊκός, Αρης, ΠΑΟΚ μάχονται για την υπογραφή σου; Ο Ίβκοβιτς έρχεται 2 φορές στο σπίτι σου στα Τρίκαλα; Πως βιώνει ένα παιδί όλον αυτόν τον χαμό; Πάλι καλά να λέμε που δεν υπήρχαν και τα Social Media τότε.
Τα Social Media καλώς υπάρχουνε. Θεωρώ ότι θα είχε αναπτύξει πολύ και τον αθλητισμό και το επιχειρείν εκείνα τα χρόνια που πήγαιναν σε αργούς ρυθμούς. Σίγουρα θα μπορούσε να πάρει τα μυαλά σε ένα παιδί, αλλά θα βοηθούσε παράλληλα και στην αναγνωρισιμότητα. Εγώ είχα πάρει την απόφαση να φύγω μόλις τελείωνα το σχολείο στα Τρίκαλα. Με ήθελαν Παναθηναϊκός-Άρης-ΠΑΟΚ αλλά είχα αποφασίσει να πάω στον ΠΑΟΚ και γιατί υποστήριζα την ομάδα ,αλλά και γιατί θα είχα χώρο και χρόνο να εξελιχθώ.
-Πηγαίνεις στον ΠΑΟΚ σε ένα προπονητή που λατρεύει να δουλεύει με τους μικρούς σε ηλικία παίκτες. Ντούσαν Ίβκοβιτς. Τι θυμάσαι από αυτόν και αν θεωρείς ότι θα είχες διαφορετική εξέλιξη στην καριέρα σου αν δεν είχε φύγει στα μέσα της σεζόν.
Ο Ιβκοβιτς ήρθε 2 φορές και συναντηθήκαμε στα Τρίκαλα, 6-8 μήνες πριν πάω στον ΠΑΟΚ μαζί με τον πρόεδρο τον κύριο Βεζυρτζή την μια και τον κύριο Μιχόπουλο την άλλη. Μίλησα μαζί του. Έδειξαν πόσο με ήθελαν και ναι ένας πολύ σημαντικός λόγος ήταν ο Ντούσαν Ίβκοβιτς. Ποιος δεν θα ήθελε να δουλέψει με έναν εκ των κορυφαίων στην Ευρώπη. Θεωρώ ότι η τύχη πολλών νέων παιδιών που ήμασταν στην ομάδα : Γιαννούλης, Μαματζιόλας, Μπαλογιάννης, Μπουντούρης, Στογιάκοβιτς θα ήταν τελείως διαφορετική αν είχε μείνει ο κόουτς Ίβκοβιτς. Έμενα προσωπικά με βοήθησε πάρα πολύ. Με πρόσεχε, μου έδινε χρόνο, με συμβούλευε. Πραγματικός δάσκαλος.
-Δωμάτιο με τον μεγάλο σταρ της ομάδας Μπάνε Πρέλεβιτς και αντίπαλος στην προπόνηση με τον Ζόραν Σάβιτς. Τι αποκόμισες από την συναναστροφή σου με αυτούς τους δυο παίκτες.
Ήταν απίστευτο από την μια στιγμή στην άλλη παίκτες που έβλεπες και θαύμαζες στην τηλεόραση να βρίσκεσαι στην ίδια ομάδα μαζί τους. Για τον Μπάνε ότι και να πω είναι λίγο. Πραγματικός ηγέτης και μαχητής από τους λίγους. Ότι ακουγόταν για αυτόν ήταν αλήθεια. Έπαιζε με σπασμένα δάχτυλα, γυρισμένα πόδια, ενέσεις, με πρόβλημα στην μέση δεν καταλάβαινε τίποτα. Νικητής σε όλα του. Αν αρχίσουμε να μιλάμε για τον Πρέλεβιτς θα χρειαστούμε μια συνέντευξη μόνο για αυτόν.
Ο Σάβιτς μας σκληραγώγησε πάρα πολύ. Έπεφτε πολύ ‘ξύλο’ στην προπόνηση. Μας μιλούσε συνεχώς, μας συμβούλευε. Μετά από κάθε προπόνηση καθόμασταν και παίζαμε ένας εναντίον ενός μαζί του εγώ και ο Γιαννούλης. Μας έμαθε πάρα πολλά πράγματα. Εγώ τον ξαναβρήκα στην Βαρκελώνη αργότερα και έχουμε μια δυνατή φιλία. Ένας παίκτης που έκανε σπουδαία καριέρα όχι με το ταλέντο αλλά με την σκληρή δουλειά.
Το κάλεσμα της Βαρκελώνης
-Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και το 1997 μετακομίζεις στην Βαρκελώνη. Οι πρώτες σκέψεις που έκανες σαν μέλος της Μπαρτσελόνα.
Γίνανε όλα πολύ γρήγορα. Έφυγα από ένα προστατευμένο περιβάλλον, από τον ΠΑΟΚ και την Θεσσαλονίκη που ήμουν ο μικρός ,που εξελίσσεται ενώ εκεί πήγα σαν ξένος σαν έτοιμος παίκτης. Είχα προπονητή τον συγχωρεμένο τον ‘Σερίφη’ τον Μανουέλ Κομάς που ήταν μια τεράστια προσωπικότητα και εξαιρετικός άνθρωπος. Εκεί καταλαβαίνεις ότι είσαι σε έναν σύλλογο που αντιπροσωπεύει κάτι παραπάνω. Είναι ένας τεράστιος οργανισμός και μια ξεχωριστή όχι μόνο αθλητική οντότητα στην Καταλωνία αλλά γενικά στην Ισπανία. Πίεση κάθε χρόνο αλλά καταφέραμε να πάρουμε τίτλους και είχαμε μια πάρα πολύ καλή 5ετία.
Τι ώρα είναι; Ώρα ΝΒΑ
Τι ώρα είναι; Ώρα ΝΒΑ
-Το 2002 παίρνεις την απόφαση να πας στην Αμερική και να ζήσεις το όνειρο του ΝΒΑ. Αν μπορούσες να γυρίσεις το χρόνο πίσω θα το επιχειρούσες το άλμα αυτό και πάλι. Θα προσπαθούσες να το κάνεις πιο νωρίς ίσως; Τι ήταν το πιο σπουδαίο πράγμα που κέρδισες από την παρουσία σου εκεί;
Είχα κάνει δυο καλές χρονιές στην Βαρκελώνη και ουσιαστικά πήγα στους Σίξερς με εντολή του Λάρι Μπράουν. Τα δικαιώματα μου είχαν μεταφερθεί εκεί από την Ατλάντα, και από την στιγμή που ένας προπονητής της εμβέλειας του Λάρι Μπράουν σε ζητάει δεν έχεις και πολλές επιλογές από το να αποδεχθείς την πρόταση. Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω ίσως να επιχειρούσα το άλμα πιο νωρίς. Δεν ήταν εύκολο γιατί πηγαίνοντας στην Μπαρτσελόνα μπήκα πραγματικά σε μια οικογένεια. Από την πρώτη στιγμή ένιωσα μια οικογένεια ακόμα πιο κοντά στα θέλω μου, σούπερ επαγγελματική ομάδα και στήριξη σε όλα τα επίπεδα. Και στον ΠΑΟΚ το ένιωσα αυτό το συναίσθημα, αλλά στην Μπαρτσελόνα ήταν στον απόλυτο βαθμό. Είναι πραγματικά Mes que un Club. Πάντα ήταν στο μυαλό μου το ΝΒΑ αλλά περνώντας τα χρόνια και όντας πρωταγωνιστής στην Βαρκελώνη το ανέβαλλα συνεχώς, και το 2002 πήρα την απόφαση να πάω. Δεν θα πήγαινα για άλλη ομάδα αλλά όταν είδα ότι ο Λάρι Μπράουν έχει δει τα Scouting reports και με ζητά δεν μπορείς να πεις όχι. Γιατί τότε κάθε παιδί είχε όνειρο να παίξει στο ΝΒΑ.
Οι εμπειρίες που κέρδισα είναι ότι πιο πολύτιμο κουβαλάω μαζί μου από εκείνη την σεζόν. Βλέπεις το μπάσκετ στην καλύτερη του εκδοχή. Αυτό που ονειρεύεσαι γίνεται πραγματικότητα.
-Γιατί έφυγες μετά από ένα χρόνο από το ΝΒΑ;
Εγώ είχα πάει εκεί με τριετές max συμβόλαιο. Μίλαγα με τον Λάρι Μπράουν συνεχώς. Ο πρώτος χρόνος θα ήταν προσαρμογής. Ο Κόουτς όμως έφυγε στο τέλος της χρονιάς για το Ντιτρόιτ. Εγώ εντωμεταξύ είχα μάθει από την Ευρώπη να παίζω, να είμαι πρωταγωνιστής και όλο αυτό κάπου με ενοχλούσε. Δεν πήγα να κάνω προπόνηση στο ΝΒΑ αλλά για να παίξω. Τα πράγματα στους Σίξερς ήταν μπερδεμένα, δεν υπήρχε κάποιο συγκεκριμένο πλάνο. Και έτσι στο τέλος της χρονιάς μίλησα με τον ατζέντη μου και του ζήτησα να εξετάσει την προοπτική της επιστροφής στην Ευρώπη γιατί μου είχε λείψει να παίζω και να είμαι πρωταγωνιστής.
-Άλεν Αιβερσον;
Μεγάλη εμπειρία η συνύπαρξη μαζί του στο παρκέ και στα αποδυτήρια. Τεράστια προσωπικότητα, σπουδαίος παίκτης και συμπαίκτης. Είναι πολύ παρεξηγημένος αλλά το θέμα είναι τι ψυχή βγάζεις στο παρκέ και πόσο winning spirit διαθέτει κάποιος. Ο Αιβερσον τα είχε όλα αυτά.
Επιστροφή στην Ευρώπη
-Επιστροφή στην Ευρώπη αλλά τίποτα πια δεν είναι το ίδιο. Τουρκία, Ιταλία, Ισπανία. Ένιωθες ότι κάθε χρόνος που πέρναγε το τέλος ήταν και πιο κοντά λόγω των προβλημάτων στα πόδια σου;
Τα προβλήματα με το γόνατο είχαν αρχίσει από νωρίς. Στην Μπαρτσελόνα είχα πλήρη υποστήριξη στο κομμάτι αυτό. Το πρόβλημα που είχα ήταν ένας συνδυασμός πολλών πραγμάτων. Κακή προπόνηση, κακή αποθεραπεία. Στην Βαγιαδολίδ έφτασα στο αμήν. Ξεκίνησα καλά στην Ισπανία. Καλή ομάδα, φιλόδοξο πλάνο αλλά τα Χριστούγεννα τραυματίστηκα και έπρεπε να μπω στο χειρουργείο. Πήγα στον πρόεδρο και χάρισα το υπόλοιπο συμβόλαιο. Δεν ήθελα να κάτσω πάνω σε αυτό. Επέστρεψα στην Ελλάδα έκανα την επέμβαση και την αποθεραπεία αλλά έβλεπα ότι τα πράγματα ήταν δύσκολα. Το πόδι δεν ανταποκρινόταν. Δεν σου κρύβω ότι είχα προτάσεις και από ομάδες της Ευρωλίγκα. Δούλεψα όλο το καλοκαίρι για να επιστρέψω την επόμενη σεζόν αλλά έβλεπα ότι δεν θα ήμουν αυτός που εγώ θα ήθελα και προτίμησα να σταματήσω με τους δικούς μου όρους και όχι να πάω κάπου και να είμαι 3 μέρες φυσικοθεραπευτήριο και 2 γήπεδο. Ήταν μια πολύ δύσκολη απόφαση αλλά και μονόδρομος για μένα.
-Θυμάσαι την 1η μέρα μετά την ανακοίνωση σου ότι σταματάς το μπάσκετ; Ξύπνησες το πρωί και αναρωτήθηκες τι κάνουμε τώρα;
Η αλήθεια είναι ότι η επόμενη μέρα είναι σοκαριστική. Όχι μόνο για μένα αλλά για πολλά παιδιά. Εγώ επειδή το είχα προγραμματίσει και το έβλεπα λόγω τραυματισμών ότι σε ένα η δύο χρόνια θα έρθει ήμουν λίγο πιο συνειδητοποιημένος. Τελικά ήρθε πιο νωρίς. Και πραγματικά αρχίζουν τα δύσκολα. Γιατί βγαίνεις από την γυάλα, από αυτό που είχες μάθει να κάνεις και ένα σύστημα ολόκληρο να τρέχει για σένα, ώστε εσύ να δουλεύεις απρόσκοπτα και να έχεις το μυαλό σου μόνο στο γήπεδο. Οπότε βρέθηκα στην Αθήνα και προσπαθούσα να ετοιμάσω την επόμενη μέρα. Δεν σου κρύβω ότι ήταν μια πολύ δύσκολη περίοδος για μένα ειδικά τον πρώτο 1,5 χρόνο. Να προσπαθώ να βρω τα πατήματα μου σε μια νέα ζωή, νέα πόλη γιατί δεν είχα ζήσει στην πρωτεύουσα ποτέ. Και σιγά- σιγά σχεδίασα την ζωή μου χωρίς μπάσκετ αλλά… μέσα στο μπάσκετ.
Κεφάλαιο Εθνική ομάδα
-Δεν είχες προλάβει καν να ενηλικιωθείς και μέλος της αποστολής για το Παγκόσμιο του Καναδά. Πως βίωνε ένας 18χρονος όλη αυτήν την εμπειρία με την επίσημη αγαπημένη;
Είχα πρωτοπαίξει στα 16 μου, μαθητής Λυκείου στα Τρίκαλα και με κάλεσαν για 3 προκριματικά ματς στην Αθήνα. Δεν παίρνει και πολλές εξηγήσεις το πώς βίωσα την συνύπαρξη μου με αυτούς τους παίκτες. Εγώ αυτούς τους παίκτες τους είχα στον δωμάτιο μου αφίσα και ξαφνικά βρέθηκα στην ίδια ομάδα, στο ίδιο ξενοδοχείο, στο ίδιο λεωφορείο μαζί τους, με παίκτες σαν τον Φασούλα ή τον Φάνη.
-Είναι αλήθεια ότι στο Μουντομπάσκετ Εφήβων που διέλυσες τα πάντα στον διάβα σου, είχες το μεγαλύτερο άγχος από οποιαδήποτε άλλη διοργάνωση και αν συμμετείχες; Ίσως γιατί οι προσδοκίες με βάση την εξέλιξη σου ήταν πάρα πολλές και πως το διαχειρίστηκες όλο αυτό;
Ναι αυτό είναι γεγονός. Είχα τεράστιο άγχος και την έβγαλα με πολύ μεγάλη πίεση που εγώ την δημιούργησα. Αυτή η ομάδα η φουρνιά την 76ρηδων ήμασταν από 14 χρονών μαζί και εκεί στο Μουντομπάσκετ αυτή η πορεία τελείωνε. Ήμασταν και καλή ομάδα αλλά πάνω από όλα είχαμε χτίσει μια πολύ δυνατή παρέα. Ήμασταν φίλοι μεταξύ μας και αυτό έβγαινε στο γήπεδο. Παίρναμε τα Ευρωπαϊκά και τα Μεσογειακά και εκεί θα ήταν το αποκορύφωμα. Ξαναλέω ότι το μυστικό είναι ότι ήμασταν μια παρέα πέρα από το ταλέντο που είχε ο καθένας. Όλοι περίμεναν πως θα παίξω εγώ. Είχε τελειώσει και το Ευρωμπάσκετ Ανδρών που είχα αγωνιστεί αρκετά καλά, και εγώ πήγα να βρω την ομάδα πέντε μέρες πριν αρχίσουν οι αγώνες. Όλο αυτό μου έβαλε άγχος και πίεση ότι πρέπει να παίζω καλά κάθε βράδυ να βοηθήσω την ομάδα. Η αϋπνία που έχω περάσει σε αυτό το Παγκόσμιο δεν υπάρχει. Αλλά μπαίνοντας στο ΟΑΚΑ κάθε βράδυ και βλέποντας αυτό τον κόσμο πραγματικά καλύτερη ντόπα δεν υπήρχε.
-Κέρδισες χρυσά σε Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια με τις μικρές Εθνικές. Σου έχει μείνει ένα απωθημένο ότι επί των ημερών σου στην Εθνική Ανδρών δεν κατακτήθηκε κάποιο μετάλλιο και ήμασταν πολλές φορές στην πηγή (4η θέση) αλλά δεν ήπιαμε νερό.
Αυτό είναι γεγονός. Αλλά αν δεις τα χρόνια που έπαιξα εγώ στην Εθνική Ανδρών ξεκινώντας από το Παγκόσμιο του Κανάδα θα δεις ότι είχαμε και εμείς πολύ καλή ομάδα αλλά είχαμε να αντιμετωπίσουμε πολύ δυνατές ομάδες και να λέμε την αλήθεια σύνολα καλύτερα από εμάς όπως για παράδειγμα την Γιουγκοσλαβία. Αν δεις τους αντιπάλους μας στον Καναδά για μένα η 4η θέση είναι σαν μετάλλιο.
Το άκομψο τέλος
-Ολυμπιάδα 2004. Αθήνα. Ξεκινάει η προετοιμασία και σου ανακοινώνεται μια μέρα ότι δεν είσαι στις επιλογές του προπονητή για τους αγώνες. Η πρώτη σου αντίδραση; Το θεώρησες ένδειξη ασέβειας για όσα έχεις προσφέρει τόσα χρόνια στην γαλανόλευκη.
Ήταν πολύ άγαρμπη η συμπεριφορά του Παναγιώτη Γιαννάκη. Θα μπορούσα να καταλάβω εάν με καλούσε να μου πει ότι είμαι εκτός πλάνων, ότι θέλει να πάει με άλλα παιδιά. Θα ήταν απολύτως σεβαστό από την δικιά μου μεριά. Αλλά με καλεί στην προετοιμασία για ποιο λόγο; Τι να δει από μένα; Δεν με ξέρει; Έχω ήδη 127 συμμετοχές στην Εθνική Ανδρών. Ήταν πολύ άγαρμπος και κακός ο τρόπος. Γιατί εγώ δεν ήμουν απλά ένας διεθνής. Έπαιξα σε όλες τις Εθνικές ομάδες. Ήμουν στρατιώτης σε αυτή την ομάδα. Ήταν ένδειξη ασέβειας προς το πρόσωπο μου θεωρώ όπως και κάποια άλλα παιδιά όπως ο Σιγάλας που κόπηκαν από το τηλέφωνο. Έπαιξα σε μεγάλες ομάδες και έχω δει πως δουλεύουν. Θα μπορούσα να κατανοήσω και να σεβαστώ τα πάντα. Να γίνει μια συνάντηση, αλλά όχι να με καλέσει στην προετοιμασία και να με κόψει μια μέρα πριν τα φιλικά. Ήταν μεγάλη απογοήτευση γιατί εγώ ήθελα να παίξω στην Ολυμπιάδα της Αθήνας και να σταματήσω γιατί βιολογικά δεν πήγαινε άλλο.
Η τοπική αυτοδιοίκηση
-Τελειώνεις το μπάσκετ σαν αθλητής και το 2011 βλέπουμε τον Ευθύμη Ρεντζιά να είναι Αντιπεριφερειάρχης Αθλητισμού στην Θεσσαλία; Ήταν στα σχέδια σου η ενασχόληση με την πολιτική και δη με την τοπική αυτοδιοίκηση η προέκυψε τυχαία; Και αν στο τέλος αυτής της διαδρομής είσαι ευχαριστημένος από την πορεία και τα έργα που έγιναν επί των ημερών σου.
Δεν το είχα στο μυαλό μου να ασχοληθώ αλλά η προσέγγιση που έγινε από τον νυν περιφερειάρχη τον Κώστα τον Αγοραστό και η επαφή που έγινε μαζί του ήταν καθοριστική. Πήγα για μια τυπική συνάντηση αλλά ο άνθρωπος αυτός μου έδειξε μια διαφορετική οπτική στα πράγματα και τον τρόπο να προσφέρω στην κοινωνία από έναν θεσμικό ρόλο. Κάναμε φοβερή δουλειά θεωρώ αυτά τα 8 χρόνια και συνεχίζεται ακόμα και τώρα και καλύτερα από ότι πριν. Νομίζω ότι η Θεσσαλία απέκτησε μια σεβαστή αθλητική οντότητα και κάναμε σπουδαία δουλειά όχι μόνο στο μπάσκετ αλλά και γενικότερα στον αθλητισμό.
Τριπλή Κορώνα
Για την ακαδημία Τriple Crown;
Ήταν μια ιδέα που ξεκινήσαμε μαζί με τον Φραγκίσκο τον Αλβέρτη και τον Δημήτρη τον Παπανικολάου. Θέλαμε να φτιάξουμε μια ακαδημία που να μπορεί να προσφέρει ότι έλειπε σε εμάς, στα χρόνια που αγωνιζόμασταν. Και αν στην αρχή υπήρξε μια κατακραυγή για τα προγράμματα που είχαμε, είδαμε πλέον ότι πολλοί αντέγραψαν την μέθοδο μας σε πολλά κομμάτια (Διατροφολογία, γιατρό στην προπόνηση, προπονητικά προγράμματα). Ήταν μια ακαδημία πρότυπο όχι μόνο για τα Ελληνικά αλλά και τα Ευρωπαϊκά δεδομένα. Ήταν ένα μοντέλο που δούλεψε και βλέπουμε πράγματα που τότε ήταν πρωτόγνωρα μετά από 15 χρόνια είναι πλέον βασικά.
NBA Ambassador
-Μίλησε μας λίγο για την ανάδειξη σου σαν Πρέσβης του ΝΒΑ στην Ευρώπη; Τι περιλαμβάνει αυτός ο ρόλος;
Είναι τιμή για μένα που παραμένω στο ΝΒΑ. Είμαι ένας από τους 10 πρεσβευτές του ΝΒΑ. Πρεσβεύουμε μπάσκετ. Είμαστε σε κάθε γωνία της Ευρώπης που το ΝΒΑ διοργανώνει διάφορες εκδηλώσεις και ταυτόχρονα τρέχω τα προγράμματα της λίγκα στην Ελλάδα. Το ΝΒΑ Basketball School και το ΝΒΑ Junior League που είναι τεράστια προγράμματα και με μεγάλη απήχηση στην χώρα μας. Δυστυχώς ο Κορωνοϊός μας σταμάτησε αλλά ευελπιστώ ότι του χρόνου θα συνεχίσουμε κανονικά.
ΕΟΚ
-Πως προέκυψε η ενασχόληση και η εισχώρηση σου στην προσπάθεια του Παναγιώτη Φασούλα;
Από την μέρα που σταμάτησα να παίζω είμαι μέσα στο μπάσκετ. Συμμετέχω, παρακολουθώ τις εξελίξεις, τις ανησυχίες γύρω από το άθλημα αλλά ποτέ δεν είχα την ευκαιρία να προσφέρω μέσα από την ΕΟΚ. Βρισκόμασταν με παλιούς συμπαίκτες, φίλους που με ρωτάγανε πως πάει το μπάσκετ, γιατί δεν πάει τόσο καλά. Αλλά εγώ λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων και λόγο ότι δεν υπήρχε κάποιος να βγει μπροστά δεν ένιωθα ότι μπορώ να ασχοληθώ και να προσφέρω ουσιαστικά. Γιατί πριν αλλάξει ο νόμος με το σύστημα των εκλογών μόνο να γελοιοποιηθείς μπορούσες αν κατέβαινες υποψήφιος και δεν ήσουν από τους εκλεκτούς. Με τον Παναγιώτη πάντα μιλούσαμε για αυτό και είπαμε ότι πλέον ήρθε η ώρα. Ο Παναγιώτης είναι ο πιο κατάλληλος θεωρώ για την επόμενη μέρα στην Ομοσπονδία. Φτιάξαμε μια ομάδα καλή με παλιούς παίκτες που έχουν και πορεία στην ζωή τους πέρα από το αθλητικό κομμάτι(Επιχειρηματίες, ασχολία με τα κοινά) παράγοντες έμπειρους που τόσα χρόνια έχουν δώσει και την ψυχή τους για το άθλημα που ήταν μέσα στην ομοσπονδία, αλλά δεν τους δόθηκε η δυνατότητα να αναπτύξουν κάποια σχέδια που είχαν για το μπάσκετ.
-Ποιο είναι το διαφορετικό που θέλετε να φέρετε στο μπάσκετ ;
Εμείς ονειρευόμαστε μια ομοσπονδία εκσυγχρονισμένη, με διαφάνεια, με αναπτυξιακά προγράμματα που θα είναι εξωστρεφής, που θα δώσει βάση στην τεχνολογία. Μια ομοσπονδία που θα ενώσει το μπάσκετ. Αυτή την στιγμή η Ομοσπονδία δουλεύει με ρυθμούς 80’s. Να πω κάτι σε αυτό το σημείο. Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος πήρε ένα μπάσκετ στα πέτρινα χρόνια και το απογείωσε. Στην αρχή της καριέρας του έκανε πράγματα πρωτοποριακά όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη και για αυτό είχαμε και τόσο καλά αποτελέσματα. Αλλά τα τελευταία 10-12 χρόνια είναι μια ομοσπονδία σε ελεύθερη πτώση. Δεν βλέπουμε πουθενά τίποτα καινούργιο. Έχει χάσει την αξιοπιστία του το μπάσκετ με ευθύνη της Ομοσπονδίας.Δεν έχει αναπτυχθεί κανένα πρωτάθλημα. Γυναικείο μπάσκετ 0 ανάπτυξη. Οι λίγκες γίνονται για να γίνονται. Αυτό πρέπει να τελειώσει. Πρέπει να μπει ένα τέλος στην κατηφόρα.
Χρειάζεται ένα Restart. Εγώ ονειρεύομαι ένα αναπτυξιακό με υπεύθυνους προπονητές που θα έχουν ασυμβίβαστο και θα δουλεύουν για τα Κλιμάκια. Τα Ενωσιακά πρωταθλήματα να επαναδραστηριοποιηθούν. Και δεν γίνεται πλέον να ζούμε μόνο από τις επιχορηγήσεις της πολιτείας. Θα πρέπει να δημιουργήσουμε και τμήμα marketing ώστε να φέρουμε έσοδα και από μόνοι μας που με διαφάνεια θα κατανέμονται προς την ανάπτυξη του αθλήματος.
-Θα υπάρξει βοήθεια προς τα ερασιτεχνικά σωματεία που αποτελούν την βάση του οικοδομήματος της ΕΟΚ;
Φυσικά. Εμείς θέλουμε να αυξήσουμε τα έσοδα μέσω τμήματος marketing. Και πίστεψε με έχουμε τον τρόπο και την τεχνογνωσία να φέρουμε έσοδα τα οποία θα μοιραστούν στις ενώσεις και από εκεί στα σωματεία ώστε να ανακουφισθούν. Μέλημα μας είναι να βελτιώσουμε τα οικονομικά της Ομοσπονδίας και να μπορέσουμε να συνδυάσουμε και τα έσοδα αλλά και να προσφέρουμε ταυτόχρονα τεχνογνωσία στις ομάδες. Δεν είναι κλειστή η πόρτα για κανένα στην Ομοσπονδία. Θέλουμε και μπορούμε να εκτοξεύσουμε την ΕΟΚ στα πάντα. Στα οικονομικά, στην τεχνογνωσία, στην επικοινωνία.
-Τι νομίζεις ότι φταίει για την πορεία όχι μόνο της Εθνικής Ανδρών αλλά και των μικρότερων Εθνικών τα τελευταία χρόνια. Χρειάζεται θεωρείς μια ανανέωση έμψυχο δυναμικό και ιδέες;
Όλο αυτό ξεκινάει από πίσω. Δεν υπάρχει παράγωγη παικτών όπως ήταν τα προηγούμενα χρόνια. Δεν γίνεται δουλειά. Δεν υπάρχει ανάπτυξη. Επίσης και η Εθνική ομάδα χρειάζεται οργάνωση. Δεν μπορείς να αλλάζεις κάθε λίγο και λιγάκι προπονητή ή να έχεις προπονητή χωρίς συμβόλαιο όπως ο Πιτίνο ο οποίος είναι τεράστιος προπονητής αλλά προσωπικά δεν μου αρέσει το αφιλοκερδώς. Στην Εθνική πρέπει να υπάρχει ο καλύτερος και να αμείβεται.
-Αν βγει η παράταξη ‘Πρώτα το Μπάσκετ΄ ο Πιτίνο θα είναι προπονητής στην Εθνική;
Είναι θέμα υπό συζήτηση. Είναι νωρίς ακόμη. Θα δούμε τα δεδομένα και ανάλογα θα πράξουμε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι οι Εθνικές ομάδες θέλουν οργάνωση από την Εθνική Ανδρών μέχρι την Εθνική Κορασίδων. Όλες οι Εθνικές θα είναι το ίδιο για εμάς και θα έχουν την ίδια προσοχή και οργάνωση. Πρόθεση μας είναι οι Εθνικές ομάδες να έχουν τους καλύτερους δυνατούς προπονητές.
