Μήνες μετά το σκάνδαλο που ξέσπασε με το καρτέλ της κοκαΐνης που «συνελήφθη» στο Κολωνάκι, με πολλά επώνυμα πρόσωπα να εμπλέκονται σε αυτό, η Χριστίνα Παππά, που ήταν ένα από αυτά, λόγω της επιχειρηματικής της δραστηριότητας με τον φερόμενο ως εγκέφαλο, λύνει τη σιωπή της στο περιοδικό You.
Το τελευταίο διάστημα σας κατηγόρησαν για συνέργεια και διακίνηση ουσιών σε μαγαζί που συνεργαζόσασταν στο Κολωνάκι. Ένιωσες την ανάγκη τότε να υπερασπιστείς το παιδί σου ή εσένα;
«Και τους δυο μας. Δεν μπορώ να σου περιγράψω τι ένιωσα. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου, αλλά θα διαλευκανθεί το μυστήριο. Είμαι 15 χρόνια στον χώρο και δεν έχω δώσει δικαιώματα, δεν θα απολογηθώ για την οικογένειά μου στα 48 μου, είναι αστείο από τη μια πλευρά και πονάει πολύ από την άλλη…»
Καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας σου στον χώρο, μη μου πεις ότι δεν σε πλησίασαν να σου προσφέρουν ποτέ ουσίες…
«Σου το ορκίζομαι, δεν το έκαναν ποτέ, δεν έχω δώσει δικαιώματα. Δεν είναι χαζό εκεί που κάθεσαι να σε πλησιάζει κάποιος άσχετα και να σου δίνει κάτι; Δημιουργούνται εντυπώσεις, μας έχουν πάρει παραμάζωμα και μας λιθοβολούν. Δεν θα δώσω το δικαίωμα –όσο και να το θέλουν ορισμένοι– να με κατηγορήσουν για κάτι από τη στιγμή που είμαι πεντακάθαρη».
Γιατί σε έμπλεξαν χωρίς λόγο;
«Τι να σου πω… Ρώτα τους. Χρησιμοποιούν μια μάνα γνωστή που «πουλάει» και ένα παιδί για να κάνουν αυτό που θέλουν. Να καλογερέψω για να μη με πιάνουν στο στόμα τους; Δεν θα τους κάνω τη χάρη.»
Έχεις σκληρύνει περισσότερο τον τελευταίο καιρό μετά από αυτά;
«Μετά τα τελευταία γεγονότα έχω οργή και θυμό και ειλικρινά για ορισμένους ανθρώπους δεν το περίμενα. Δεν με νοιάζει ο κόσμος που έρχεται στα μαγαζιά μας, με ξέρει και τηρώ πάντα αυτό που λέει ο λαός «άμα δεν δεις μην πιστεύεις».
Είχαν συνέπειες αυτές οι κατηγορίες σε σένα και στα μαγαζιά σου;
«Μου κόστισαν ψυχολογικά. Άφησα πράγματα πίσω γιατί δεν είχα μυαλό να δουλέψω, δεν σκεφτόμουν τίποτε άλλο. Αντί να προχωράω, παλεύω με τους δαίμονές μου».
Δεν κλείστηκες σπίτι σου όμως…
«Κλείστηκα την πρώτη εβδομάδα, τη δεύτερη όμως ένιωσα την ανάγκη να βγω και να πω τις αλήθειες –όχι να απολογηθώ– και ήμουν θυμωμένη με ένα ποσοστό συναδέλφων σου…»
Ήσουν εύκολος στόχος;
«Δεν θα το έλεγα. Γιατί όσο καλή φαίνομαι τόσο σκληρή μπορώ να γίνω άμα με πειράξεις».
