Συνέντευξη στην εφημερίδα “Καρφίτσα” παραχώρησε ο Μπάνε Πρέλεβιτς, παρουσιάζοντας το βιβλίο του “Η δύναμη της ήττας” και γυρνώντας τον χρόνο πίσω, φέρνοντας στο μυαλό του τα ντέρμπι με τον Άρη, τον Ντούσαν Ίβκοβιτς, τον Νίκο Γκάλη αλλά και τον χαμένο τελικό της Ναντ.
Αναλυτικά:
Έχετε παρουσιάσει το βιβλίο σας «Η δύναμη της ήττας». Τι σημαίνει για εσάς η λέξη ήττα;
Καταρχάς το βιβλίο δεν είναι αυτοβιογραφία, μπορούμε να πούμε ότι είναι αυτοπεριγραφικό. Χρησιμοποίησα κάποια γεγονότα από τον αθλητισμό, από τα χρόνια της ενασχόλησης μου και ποια είναι τα διδάγματα από αυτά τα περιστατικά. Η εμπειρία μου λέει ότι κάθε φορά που ερχόταν μία μεγάλη απογοήτευση-ήττα ήταν αφετηρία της επανεκκίνησης. Φοβόμαστε την ήττα, προσπαθούμε να την αποφύγουμε όλη μας την ζωή και την αποτυχία γιατί δεν μιλάμε μόνο για τον αθλητισμό, είναι γενικά, κάθε απογοήτευση που έρχεται.
Οι επιτυχίες γεννούν προσδοκίες, ενώ οι ήττες μαθήματα. Ποιο είναι για εσάς το μεγαλύτερο μάθημα που έχετε μάθει από τα χρόνια σας στον αθλητισμό;
Το πρώτο πράγμα που μαθαίνεις, είναι ότι δεν γνωρίζεις τίποτα, το είχε πει και ο Σωκράτης «Εν οίδα ότι ουδέν οίδα» αλλά συνέχεια έρχεται μία ήττα για να σε ενημερώσει ότι έχει έρθει η ώρα για μία αναβάθμιση.
Κάποια από τα πιο δυναμικά παιχνίδια που παίζατε στην καριέρα σας ήταν εκείνα με τον Άρη. Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο παιχνίδι που σας έμεινε στο μυαλό; Και εάν ναι, γιατί;
Υπήρχαν τόσα παιχνίδια που είχαμε παίξει και το καθένα έχει την δική του ιστορία. Όταν με ρωτάνε για τις αναμετρήσεις με τον Άρη, αναφέρω το περίφημο τρίποντο που έβαλα στο τελευταίο δευτερόλεπτο, είχε φέρει την νίκη στον ΠΑΟΚ και είναι κάτι που το θυμόμαστε όλοι.
Στην καριέρα σας έχετε συνεργαστεί με πολλούς προπονητές. Με ποιον πιστεύετε πως είχατε την ίδια φιλοσοφία;
Με κανέναν. Όταν είσαι παίκτης οφείλεις να προσαρμοστείς στο σκεπτικό του προπονητή, προσπαθώντας να βάλεις κάτι προσωπικό πάνω στο παιχνίδι για να το βελτιώσεις και οι προπονητές, οι μεγάλες προσωπικότητες, ήταν πάντα αυτοί και είναι αυτοί που μαθαίνουν και από τους παίκτες. Όταν ασχολήθηκα μερικά χρόνια με την προπονητική τότε ο «δάσκαλος» Ντούσαν Ίβκοβιτς μου είπε «μην ντρέπεσαι να μάθεις από τον παίκτη. Πολλές φορές θα σου δώσουν τις λύσεις που δεν τις έχεις σκεφτεί». Άκουγα τους προπονητές πάντα, έπαιρνα το σκεπτικό τους, προσπαθώντας να βάλω κάτι από το δικό μου σκεπτικό, μία «πινελιά».
Στο βιβλίο σας κάνετε και μια αναφορά στον Νίκο Γκάλη. Θεωρείτε ότι ήταν ένας παίκτης που μέσα από την αγωνιστική κόντρα, σας έκανε και εσάς καλύτερο;
Βεβαίως. Στο επίπεδο ΠΑΟΚ-Άρης υπήρχε ένας υγιής ανταγωνισμός, είναι ό,τι καλύτερο για όλους. Και για αυτούς που είναι στην κορυφή, ξέροντας ότι πρέπει να συνεχίζουν να βελτιώνονται και να αναπτύσσονται γιατί υπάρχει κάποιος που τους «κυνηγάει» από κάτω, αλλά και αυτός που «κυνηγάει» και θέλει να φτάσει και να κερδίσει. Ένας υγιής ανταγωνισμός βοηθάει τον καθένα να φτάσει στο επίπεδο που θέλει και να ξεπεράσει τον αντίπαλο του.
Στο εξώφυλλο του βιβλίου σας έχετε βάλει μια φωτογραφία σας αμέσως μετά την λήξη της αναμέτρησης του ΠΑΟΚ με την Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό του Ευρωπαϊκού Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1992. Πώς νιώσατε εκείνα τα δραματικά δευτερόλεπτα του αγώνα.
Ήταν μία μεγάλη απογοήτευση, νομίζεις πως έχεις βρεθεί σε αδιέξοδο, δεν ξέρεις πως θα αντιδράσεις. Βεβαίως, έρχεται η στιγμή που τα αναθεωρείς όλα αυτά και κατανοείς ότι ήρθε η ώρα για μία καινούρια αρχή. Αυτή είναι η δύναμη της ήττας.
Για το τέλος θα ήθελα να μου πείτε ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσει το βιβλίο σας στον κόσμο;
Το βιβλίο είναι αυτοβελτίωσης. Περιγράφω πάρα πολλές πεποιθήσεις, συμπεριφορές που έχουμε όλοι και δεν ξέρουμε πως θα αντιδράσουμε. Το μήνυμα μου είναι ότι θα πρέπει να μπούμε στην διαδικασία της αυτοβελτίωσης αλλά και της αυτογνωσίας, μια διαδικασία που γίνεται για όλη μας την ζωή, είναι μία καθημερινότητά και μπαίνοντας σε αυτό το σκεπτικό, θα απολαμβάνουμε την καθημερινότητα μας όλο και περισσότερο.
Πηγή: karfitsa.gr
