Από τον Στέφανο Μπορμπόκη
Ο Στέφανος Μπορμπόκης, ένας από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές, με αφορμή το νέο ντέρμπι μεταξύ Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ που θα διεξαχθεί στην Τούμπα την Κυριακή 25 Φεβρουαρίου , γυρίζει τον χρόνο πίσω 30 ολόκληρα χρόνια και μας μεταφέρει στο επικό ντέρμπι της 6- 12- 1987, όταν ο ΠΑΟΚ κέρδισε πανηγυρικά τον Ολυμπιακό, με 6-1 στις Σέρρες, εκ των οποίων δύο δικά του γκολ.
( Για την ιστορία: 7′ Μπάνον (1-0), 14′ Μαυρομμάτης (2-0), 18′ Σίγγας (3-0), 41′ Μπανιώτης (4-0), 49′ Τσαλουχίδης (4-1), 74′ Μπορμπόκης (5-1), , 89′ Μπορμπόκης (6-1).
ΠΑΟΚ (Τάις Λίμπρεχτς): Γκιτσιούδης, Καραγεωργίου, Μπανιώτης, Σίγγας, Μαυρομάτης, Σκαρτάδος, Σερέτης (64′ Τσιπλάκης), Μπάνον (60′ Ιορδανίδης), Μπορμπόκης, Λεοντιάδης, Αλεξανδρίδης.
Ολυμπιακός (Παύλος Γρηγοριάδης): Πλίτσης, Ξανθόπουλος, Αποστολάκης, Αλεξίου, Μίχος (46′ Ψεύτης), Τόγιας, Μπονόβας, Νεντίδης, Μητρόπουλος, Τσαλουχίδης, Μουστακίδης (46′ Καπουράνης).
Εισιτήρια: 10.827, εισπράξεις: 7.373.450 δρχ)
https://www.youtube.com/watch?time_continue=132&v=diH9BDYq0pc
Ο Στέφανος Μπορμπόκης, που έβαλε δύο σπουδαία γκολ σε εκείνον τον αγώνα (το 5ο και το 6ο) , αναπολεί τα όσα συνέβησαν, τόσο κατά τη διάρκεια της διαδρομής, αλλά και στο γήπεδο, ενώ αποκαλύπτει στους αναγνώστες του G-POINT.GR, ποιο ήταν τότε το μοιραίο λάθος του Ολυμπιακού και όχι μόνο. Ο βετεράνος ποδοσφαιριστής αναλύει το γιατί θα κερδίσει και πάλι ο ΠΑΟΚ τον Ολυμπιακό, ενώ κρίνει άξιο διάδοχό του ως τον νέο Στέφανο Μπορμπόκη, τον Βιεϊρίνια.
«Αν και έχουν περάσει 30 χρόνια από εκείνη την ημέρα, ακόμα τη θυμάμαι σαν χτες, όπως όλοι μας πιστεύω. Ήταν μαγική η νίκη του ΠΑΟΚ επί του Ολυμπιακού, που λόγω του ότι μας είχαν τιμωρήσει για κάτι που είχε γίνει με φιλάθλους αν θυμάμαι καλά, μας έστειλαν να αγωνιστούμε στο γήπεδο των Σερρών. Και αυτό ήταν το πρώτο μεγάλο λάθος του Ολυμπιακού, που ζήτησε να παίξουμε σε αυτό το γήπεδο, ενώ υπήρχαν τόσο άλλα. Δεν σκέφτηκαν ότι δεν έχει αράουντ και οι φίλαθλοι μπορούσαν να μας πιάσουν μέχρι και το χέρι, ότι θα μπορούσαν να είναι πολύ κοντά μας. Το γήπεδο των Σερρών ήταν ένα κλουβί, ότι χειρότερο για τους Ολυμπιακούς, με τόσους φανατικούς ΠΑΟΚτσήδες σε απόσταση αναπνοής. Αφού και εμείς αναρωτιόμασταν, «μα καλά τρελοί είναι που θέλουν να παίξουμε εκεί;». Δεν μπορούσαν να έρθουν οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού, γιατί οι περισσότεροι Σερραίοι είναι ΠΑΟΚΤσήδες, αλλά τα περισσότερα εισιτήρια του αγώνα τα είχα πάρει οι δικοί μας, που ήρθαν με πούλμαν από τη Θεσσαλονίκη.
Στη διαδρομή, πηγαίνοντας μας με το λεωφορείο στις Σέρρες, θυμάμαι ότι ήμασταν όλοι πολύ πωρωμένοι, αλλά και νευριασμένοι που μας είχαν τιμωρήσει και μας πήγαιναν εκεί. Το ότι οι φίλαθλοι θα ήταν όλοι δικοί μας, μας πώρωνε ακόμα περισσότερο. Κάνανε μέγα λάθος που μας πήγαν εκεί.
Ακόμα ηχούν στα αυτιά μου τα λόγια του προπονητή μας, του Λίμπρεχτς, που στα αποδυτήρια και λίγο πριν μπούμε στο γήπεδο μας είπε την εξής πρόταση που άναψε την φλόγα σε όλους μας για να πάρουμε τη νίκη. «Μας τιμωρήσανε και μας φέρανε εδώ, τώρα πρέπει να τους τιμωρήσουμε εμείς».
Μας πώρωσε κι άλλο. Μπήκαμε μέσα σαν ταλιμπάν. Ήμασταν πολύ φτιαγμένοι ψυχολογικά. Ο αγώνας φάνηκε από τα πρώτα λεπτά που μπήκαν τα δύο πρώτα γκολ. Ήταν σε φοβερή κατάσταση η ομάδα. Εγώ πανηγύριζα σαν τρελός το 5 και το 6ο γκολ και μαζί μου ένα κατάμεστο γήπεδο από ΠΑΟΚτσήδες.
Με το που τελείωσε ο αγώνας, πήγαμε όλοι πάνω στους φιλάθλους, που δεν σταματούσαν να φωνάζουν… Νόμιζες ότι γινόταν «σεισμός» και έτριζε το γήπεδο.
Στα αποδυτήρια επικράτησε ένας πανζουρλισμός και ένα απίστευτο πανηγύρι. Αγκαλιαζόμασταν, φιλιόμασταν, γελούσαμε, «στην Τούμπα φάγατε 4, τώρα φάτε τα 6 σας», λέγαμε.
Εκείνη την ημέρα δεν έφυγα με τους υπόλοιπους να επιστρέψω στη Θεσσαλονίκη. Έμεινα στο χωριό μου, στο Άνω Μητρούσι Σερρών, όπου με περίμενε ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου. «Ήρθα στο γήπεδο για να σας δω, νομίζοντας ότι θα τα βρείτε δύσκολα, αλλά τους ξεφτυλίσατε», ήταν οι πρώτες του κουβέντες. ΠΑΟΚτσής μεγάλος ο πατέρας μου, που από όταν ήμασταν μικρά παιδιά με τον αδερφό μου τον Βασίλη μας έλεγε πάντα «Στον ΠΑΟΚ θα παίξετε». Και έτσι έγινε. Εγώ είμαι 3,5 χρόνια πιο μεγάλος από τον Βασίλη και έπαιξα στα 17 μου στον ΠΑΟΚ, ενώ ο Βασίλης πήγε πρώτα στην Καλαμαριά και από εκεί στην ΑΕΚ.
Έξω από το γήπεδο μας περίμεναν χιλιάδες κόσμου, που πανηγύριζαν, μας σήκωναν στα χέρια. Ασύλληπτες στιγμές.
Δεν θα ξεχάσω όμως τη στιγμή που χαιρετηθήκαμε με τους Ολυμπιακούς, που ακόμα είχαν το φόβο στο πρόσωπό τους. Φοβηθήκανε, βλέποντας τους φιλάθλους να είναι έτοιμοι να «εισβάλλουν» στο γήπεδο αφού δεν υπήρχαν τα αράουντ.
Ο ΠΑΟΚ σήμερα είναι σε πολύ καλή φόρμα. Έχει καλούς παίκτες από τη μέση και μπροστά, παίκτες που δεν φοβούνται. Δεν είναι στη λίστα των πάσα πάσα αυτό που βλέπουμε τελευταία στο ποδόσφαιρο. Αντιθέτως βγαίνουν μπροστά, τολμούν. Μπορούμε να κάνουμε σε ένα ημίχρονο και 15 φάσεις. Είναι ομαδική δουλειά. Το ατομικό γίνεται όταν θα πας στο ένας προς ένας, αλλά και πάλι δεν είναι ατομικό, γιατί θέλεις να περάσεις μπροστά και να δημιουργήσεις πρόβλημα στην αντίπαλη ομάδα. Μας έλεγε ένας προπονητής «Στις 3 φορές μία να περάσεις, δημιουργείς πρόβλημα στην αντίπαλη ομάδα».
Ο Ολυμπιακός δεν είναι καλός, και πιστεύω ότι δεν έχει τίποτα παραπάνω από τον ΠΑΟΚ.
Και είμαι σίγουρος ότι και αυτό τον αγώνα ο ΠΑΟΚ θα τον κερδίσει.
Και αν υπάρχει κάποιος παίκτης που μου θυμίζει αγωνιστικά εμένα, αυτός δεν είναι άλλος από τον Βιεϊρίνια. Πηγαίνει στο ένας με έναν συνέχεια όπως έκανα εγώ, και έχει και τα δύο πόδια του που δουλεύει. Παίζει και με το αριστερό και με το δεξί, που τον βοηθάει να κάνει σέντρα και τρίπλα και με τα δύο. Δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα στην αντίπαλη ομάδα όταν ένας παίκτης , δουλεύει και με τα δύο πόδια».
