Η μνήμη του Παύλου Γιαννακόπουλου τιμήθηκε όπως ακριβώς έπρεπε, με απέραντο συναίσθημα και απέριττο μεγαλείο, για τον άνθρωπο που έκανε πραγματικότητα το “Σύλλογος Μεγάλος” που λέει κι ο ύμνος της ομάδας, που έδειξε για άλλη μια φορά γιατί ξεχωρίζει.
Το λάβαρο στην οροφή του ΟΑΚΑ θα είναι από εδώ και πέρα πάντα εκεί, δίπλα στους δεκάδες τίτλους που οφείλονται στο μεράκι, την αγάπη, την επιμονή, τα χρήματα που ξόδεψε και συνεχίζει να ξοδεύει η οικογένεια Γιαννακόπουλου, με πρωτεργάτη επί δεκαετίες τον αείμνηστο Παύλο Γιαννακόπουλο.
Ο Παναθηναϊκός έδειξε για άλλη μια φορά πως ξέρει να τιμά τους ανθρώπους που έχουν προσφέρει και δεν χωρούσε αμφιβολία πως το τουρνουά “Παύλος Γιαννακόπουλος” θα συνοδευόταν από μια βραδιά που αξίζει πολύ περισσότερο από όλους τους τίτλους, όπως κι έγινε.
Μια βραδιά που έδειξε για άλλη μια φορά γιατί το τεράστιο μέγεθος των “πράσινων” στο ευρωπαϊκό μπάσκετ δεν ορίζεται μόνο από τα έξι αστέρια στη φανέλα, αλλά από το μεγαλείο που απορρέει από την τιμή των “μύθων” του.
Η εικόνα των δακρυσμένων Θανάση και Δημήτρη, που ήταν αδύνατο να διαχειριστούν τις συναισθηματικά φορτισμένες στιγμές, δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια…
Ο Παναθηναϊκός δεν έφτασε τυχαία στην κορυφή. Εκτός από όλα τα στοιχεία, αγωνιστικά και μη που είχε και έχει, είναι γεμάτος αγάπη, συναίσθημα και σεβασμό κι αυτό έδειξαν όλοι, ακόμα κι αυτοί που δεν ανήκουν στην ευρύτερη “πράσινη” οικογένεια, στον ευεργέτη Παύλο. Αντίθετα, ήταν το λιγότερο που μπορούσαν να κάνουν γι’ αυτόν που μπορούσε να κάνει κάθε όνειρο πραγματικότητα και να τυγχάνει καθολικής αποδοχής.
Η παρουσία τριών τόσο σημαντικών ομάδων στο τουρνουά “Παύλος Γιαννακόπουλος” μιλά από μόνη της, γιατί πρώτα και κύρια ήθελαν να αποτίσουν έμπρακτα φόρο τιμής στον εκλιπόντα, όπως και το σύνολο του ευρωπαϊκού μπάσκετ που αναγνωρίζει πως ο Παύλος υπήρξε ένας εκ των σημαντικότερων ανθρώπων του.
