Thursday, March 28g-point.gr

Ο Τζίμης είναι ακόμη εδώ!!!

Ασυμβίβαστος, ακατανόητος, ανατρεπτικός, αθυρόστομος, αμάσητος, βαθιά ερωτικός ή με δύο λέξεις, Τζίμης Πανούσης.

Ο Τζιμάκος δεν βρίσκεται κοντά μας από το μεσημέρι του Σαββάτου 13/01/2018. Ο άνθρωπος που προσπάθησε με κάθε τίμημα να καταγράψει τις «πληγές» που έχουν ανοίξει στην κοινωνία μας από τον καιρό της μεταπολίτευσης και έπειτα και να τις επουλώσει, «πέταξε» για άλλες πολιτείες και σίγουρα μας αφήνει λίγο πιο «φτωχούς».

Πολλοί τον έλεγαν τρελό και δεν έδιναν βάση σε όσα έλεγε ή τραγουδούσε. Άλλοι τόσοι όμως «σημαδεύτηκαν» από τους στίχους του και τους έκαναν τρόπο ζωής, παίρνοντας ιδέες από τον πιο εκκεντρικό καλλιτέχνη που γνώρισε ποτέ αυτή η χώρα. Κατά τη διάρκεια της πολυτάραχης ζωής του τα έβαλε με όλους και με όλα, πληρώνοντας -σχεδόν πάντα- ακριβά το τίμημα της σάτιρας, όμως αυτό ποτέ δεν στάθηκε ικανό για να βάλει «φρένο» σε αυτά που σκεφτόταν και έλεγε. Δεν δίστασε να τα βάλει ακόμα και με την εκκλησία, όταν φωτογραφήθηκε ντυμένος αρχιεπίσκοπος να δαγκώνει ένα μήλο, κρατώντας στο άλλο του χέρι την κιθάρα του.

Η μουσική του σταδιοδρομία τον βρήκε να… μεγαλουργεί μαζί με τις μουσικές ταξιαρχίες. Μέσω των τραγουδιών του κατέγραψε όλες τις παθογένειες της κοινωνίας μας και με τον δικό του, μοναδικό τρόπο προσπάθησε να βάλει τους συμπολίτες του σε ένα τριπάκι να σκεφτούν διαφορετικά. Αναρχικός με όλη τη σημασία της λέξης και καλλιτέχνης από τους λίγους, από αυτούς δηλαδή που δεν φοβήθηκαν ποτέ να τσαλακώσουν την εικόνα τους μπροστά σε αυτό που εκπροσωπούσαν, ο Τζιμάκος κατάφερε να κάνει το κοινό να παραδεχτεί ότι ήταν μοναδικός στο είδος του. Είτε ήταν αρεστός, είτε όχι, όποιος τον παρακολούθησε επί σκηνής δεν μπορεί να μην παραδεχτεί ότι αυτή η καλτ φιγούρα με τα μακριά μαύρα μαλλιά ήταν ένας τυπάκος που όταν τον άκουγες προσεκτικά σε έβαζε σε σκέψεις.

Πολεμήθηκε από το κράτος και από κάποια πολιτικά κόμματα, ο Τύπος άλλοτε τον αποθέωσε και άλλοτε προσπάθησε να τον ρίξει στα τάρταρα, όμως εκείνος έμεινε ίδιος και απαράλλακτος μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του. Για έναν τέτοιο άνθρωπο νομίζω δεν χρειάζονται επικήδειοι. Το έργο του και η προσφορά του στην τέχνη και στην ελληνική κοινωνία συνολικά, τον καθιστά μια από τις πολύ σημαντικές μορφές της χώρας μας τα τελευταία 40 χρόνια. Τα τραγούδια του, όσο ακραίους στίχους και να είχαν ήταν μοναδικά, οι εμφανίσεις του επίσης.

Το φευγιό του δεν στερεί από τον μέσο Έλληνα τίποτα. Στερεί όμως από την Ελλάδα έναν πραγματικό αναρχικό κι έναν σπουδαίο καλλιτέχνη.

Καλή αντάμωση Τζιμάκο. Σε ευχαριστούμε που μας έμαθες να είμαστε αυθεντικοί. Μακάρι αυτό να το εξαργυρώσεις απόλυτα εκεί που βρίσκεσαι τώρα.

Nikos Kalabakas