Ενόψει λοιπόν του μεγάλου τελικού κάνουμε focus στα ζευγάρια αντιπάλων, που ο νικητής τους θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό το ποιος από τους φιναλίστ θα πανηγυρίσει στο τέλος.
Ρούμπεν Πέρεθ – Γιασμίν Κούρτιτς
Τα βασικότερα «γρανάζια» της λειτουργίας και των δυο αντιπάλων. Για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, είναι απόλυτα κομβικοί για την εικόνα των ομάδων τους. Ο μεν Πέρεθ είναι ο θεμέλιος λίθος του κέντρου-μπετόν που έχει φτιάξει ο Παναθηναϊκός και η μπάλα περνά συνεχώς από τα πόδια του. Ο δε Κούρτιτς είναι ο πιο επιδραστικός παίκτης του ΠΑΟΚ, ο πρώτος σκόρερ του, αυτός που ψάχνουν όλοι στα δύσκολα. Η εξουδετέρωσή τους θα είναι το πρώτο μεγάλο βήμα νίκης για τον φιναλίστ που θα το καταφέρει.
Αντρίγια Ζίβκοβιτς – Χουάνκαρ
Από πλευράς φόρμας οι πορείες τους είναι αντίθετες: Σε καθοδική τροχιά ο Ζίβκοβιτς, έχει μείνει καιρό μακριά από τις σπουδαίες εμφανίσεις και τα πολύτιμα γκολ. Ανεβασμένος από την άλλη ο Χουάνκαρ, έχει γίνει και καθοριστικός (εκτός από αναντικατάστατος) για τον Παναθηναϊκό. Σε ένα ματς ωστόσο -και ειδικά τελικό- αυτά είναι δευτερεύοντα. Το θέμα είναι ποιος θα επικρατήσει μεταξύ τους. Γιατί η «ανάσταση» του Σέρβου ή το… σβήσιμό του από τον Ισπανό (του οποίου το μεγάλο προσόν δεν είναι η άμυνα) θα κρίνει πολλά για τον τροπαιούχο.
Άκπομ (Ολιβέιρα) – Φραν Βέλεθ
Ίσως δεν πρέπει να λαμβάνεται δεδομένο ότι θα παίξει ο Άκπομ. Η αυξανόμενη ενεργοποίηση του Ολιβέιρα (συν το ότι αποδείχθηκε καθοριστικός στη ρεβάνς του Καραϊσκάκη) ενδεχομένως να χρίσει εκείνον βασικό. Όποιος από τους δυο κι αν προτιμηθεί πάντως θα έχει δύσκολο έργο. Θα πρέπει να τα βάλει με το πιο αποτελεσματικό αμυντικό δίδυμο των τελευταίων μηνών. Και κυρίως με τον πιο φορμαρισμένο στόπερ -τον Βέλεθ- που έχει παράπλευρη συνεισφορά και στο κατέβασμα της μπάλας, ενώ ανταποκρίνεται και στον ρόλο του αρχηγού.
Σεμπάστιαν Παλάσιος – Σίντκλεϊ
Εδώ η μονομαχία είναι καθοριστική για άλλους λόγους. Όχι επειδή πρόκειται για ισάξιους αντιπάλους, αλλά επειδή είναι σίγουρα το miss match στο οποίο θα επενδύσει περισσότερο ο Παναθηναϊκός. Σίγουρα θα περιμένει πράγματα και από τον Αϊτόρ, ωστόσο η αντιμετώπισή του από έναν εκ των Λύρατζη-Σάστρε δεν είναι κάτι απίθανο. Σε αντίθεση με τον περιορισμό του δαιμόνιου Αργεντινού από τον (αναξιόπιστο ανασταλτικά) Βραζιλιάνο, που σίγουρα είναι από τους «πονοκεφάλους» του Λουτσέσκου πριν και κατά τη διάρκεια του τελικού.
Αλέξανδρος Πασχαλάκης – Αλμπέρτο Μπρινιόλι
Δεν πρόκειται να τεθούν αντιμέτωποι, αλλά το ποιος εκ των δυο θ’ αποδειχθεί κομβικός θα καθορίσει πολλά (ίσως και τον νικητή) του τελικού. Διότι κανείς εκ των δυο δεν είναι τόσο εντυπωσιακά ανώτερος ή κατώτερος του άλλου για να θεωρείται μέγα αβαντάζ ή «τρύπα» για την ομάδα του. Ωστόσο είναι σοβαρό το ενδεχόμενο (εκτός των άλλων τομέων που θα πρέπει να σταθούν αντάξιοι της περίστασης) να χρειαστεί η συνεισφορά τους και αλλού: Στις αποκρούσεις πέναλτι -στο καθόλου απίθανο ενδεχόμενο να κριθεί η κούπα στη «ρωσική ρουλέτα».
