Στην μαφιόζικη επίθεση που δέχτηκε από δύο άνδρες λίγο πριν φτάσει στο σπίτι του, οι οποίοι τον γρονθοκόπησαν στέλνοντας τον στο νοσοκομείο με κακώσεις και κάταγμα στη μύτη αναφέρθηκε ο δημοσιογράφος του Sportfm και SDNA Άρης Ασβεστάς.
Αναλυτικά τα όσα έγραψε στο SDNA:
“ημουν σε μεγάλο δίλημμα για το αν πρέπει τελικά να γράψω κάτι. Μίλησαν, άλλωστε, πολλοί για μένα, με συγκινητικά λόγια συμπαράστασης και τους ευχαριστώ όλους, μέσα από τα βάθη της καρδιάς μου, γιατί με ατσαλώνουν ψυχικά.
Σκεφτόμουν να συνεχίσω απλώς την δουλειά, σαν να μην συνέβη τίποτα…
Άλλωστε, ακόμα και η νύχτα του περασμένου Σαββάτου, ήταν για μένα άλλη μια μέρα στη δουλειά… Ξανά ματωμένος, ξανά στο έδαφος, ξανά μέχρι τα ξημερώματα σε ένα κρατικό νοσοκομείο, με έναν κωλοαριθμό στο χέρι να περιμένω να έρθει η σειρά μου να μπω σε χειρουργό και νευροχειρουργό που έτρεχαν πανικόβλητοι να μαζεύουν αίματα…
Άλλη μια μέρα στη δουλειά… Την δική μου δουλειά, έτσι όπως εγώ την αντιλαμβάνομαι, έτσι όπως εγώ γουστάρω να την κάνω! Μια ουλή στο πρόσωπο περισσότερη ή λιγότερη, δεν κάνει διαφορά…
Αποφάσισα να γράψω εν τέλει αυτές τις λέξεις για τους δικούς μου ανθρώπους και όχι για να απαντήσω σε εκείνους που προσπαθούν –κατ’ εξακολούθηση πλέον- να με «συμμορφώσουν» δια της βίας.
Στους δικούς μου ανθρώπους, που απορούν με την ξεροκεφαλιά μου, είναι που θέλω να εξηγήσω ότι ούτε πιο θαρραλέος από άλλους είμαι, ούτε τέτοιου είδους «παράσημα» έχω την όρεξη να συλλέγω κάθε λίγο και λιγάκι, ούτε μηνύματα με προτροπές του τύπου… «μη μασάς» έχω ανάγκη να διαβάσω.
Απλώς, δεν ξέρω άλλη δημοσιογραφία να κάνω. Δεν έμαθα να στρογγυλεύω τις γωνίες. Δεν ξέρω να αυτολογοκριθώ. Βγάζω αναφυλαξία με την λάιτ δημοσιογραφία. Πνίγομαι αν κάνω εκπτώσεις ηθικής.
Αυτή είναι η καθημερινότητά μου. Είναι ο δρόμος που έχω διαλέξει. Και πρέπει να τον περπατήσω…
Το κακό για όσους θίγονται, είναι ότι θα τον πάω μέχρι τέλους! Πρέπει να το γνωρίζουν αυτό.
Ίσως είναι κακό και για τον εαυτό μου. Αλλά τώρα πια είναι αργά για να αλλάξω τον τρόπο που κάνω αυτή τη δουλειά…
Με αυτούς που με χτυπούν για να με συνετίσουν, μην θυμώνει κανείς! Ούτε εγώ θυμώνω. Αντίθετα, χαίρομαι, γιατί απέναντι στην αλήθεια, δεν έχουν να αντιπαρατάξουν μια δική τους αλήθεια. Έχουν να αντιπαρατάξουν μόνο γροθιές!
Και ΠΟΤΕ, μα ΠΟΤΕ, οι γροθιές δεν μπορούν να νικήσουν την αλήθεια!
Μην ανησυχούν τα προπονημένα παιδιά με τα κράνη. Ούτε οι πλούσιοι εντολείς τους. Δεν πρόκειται η αστυνομία να τους βρει και ας ασχολήθηκε πιο σοβαρά αυτή τη φορά. Από τον Θεό θα το βρουν. Και η Θεία Δίκη είναι πολύ σκληρή και άμεμπτη. Δεν είναι ένα στημένο δικαστήριο που θα την βγάλουν πάλι καθαρή…
Για το σινάφι μου, όλοι ξέρουν ότι είμαι από αυτούς που ποτέ δεν μάσησαν τα λόγια τους και ας χαλάμε τις καρδιές μας. Γι’ αυτό, όσο τεράστια και μαζική στήριξη και αν είχα, θα πω ότι… δυστυχώς παιδιά, αυτό το καράβι έχει ελάχιστα κουπιά! Λίγοι τα τραβάμε. Αν ήμασταν περισσότεροι, ίσως κάτι να γινόταν…
Μην ακούτε εμένα. Κρατήστε τα λόγια του Γκάντι:
«Είναι καλύτερα να στέκεσαι όρθιος με σπασμένο το κεφάλι, από το να σέρνεσαι με την κοιλιά για να γλιτώσεις το κεφάλι σου».
Εγώ, έχω νικήσει πλέον τους φόβους μου”.
