American Woman: Από την Χριστίνα Αμερικάνου
H Eλλάδα , ύστερα από 7 χρόνια μνημονίων και οικονομικής κρίσης, δείχνει ανίκανη να σταθεί στα πόδια της και κυρίως να υπερνικήσει μία βαθιά κρίση αξιών ορατή στις προτεραιότητες και τις επιλογές της πλειοψηφίας του λαού της.
Ψηφοφορία μεταξύ των αναγνωστών, σοβαρής ιστοσελίδας ποικίλης ύλης αναδεικνύει Έλληνα της χρονιάς τον Γιώργο Αγγελόπουλο, κατά κόσμον Ντάνο (όχι τον Λυγίζο που γνωρίζαμε εμείς οι παλαιότεροι), αλλά έναν τύπο που μπήκε σε ένα ριάλιτι επιβίωσης και βγήκε νικητής χάρη στην ομορφιά και την καπατσοσύνη του.
Έναν τύπο που χρειάζεται η βιομηχανία του θεάματος για να μπορεί κι αυτή να επιβιώσει, αλλά σίγουρα όχι έναν τύπο που, πέραν των αθλητικών και άλλων επιδόσεών του σε μία εκπομπή, δεν πρέπει και δεν μπορεί να γίνεται «σημαία», «πρότυπο», «παράδειγμα» για τους πολίτες της.
Η ιστοσελίδα κακώς συμπεριέλαβε λοιπόν τον λαοπρόβλητο και εύπεπτο πρωταγωνιστή του τηλεριάλιτι, που σάρωσε την προηγούμενη σεζόν, στην κατηγορία για τον Έλληνα της χρονιάς. Κακώς τον τοποθέτησε δίπλα σε άλλους πολλούς ικανούς και απόλυτα επιτυχημένους στους τομείς του.
Η αντίδραση του κοινού, δυστυχώς δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική. Το έχουμε δει και στην πολιτική. Οι μάζες ψηφίζουν και προτιμούν προσωπικότητες που δεν «κουράζουν» το μυαλό τους. Ποδοσφαιριστές, καλλίπυγες κυρίες του θεάματος, ηθοποιούς σαπουνόπερων, δημοσιογράφους χωρίς ιδιαίτερες περγαμηνές πλην των σχέσεων με το κόμμα που υπηρέτησαν. Όλοι αυτοί προκρίνονται από ένα κοινό που δεν ασχολείται πολύ με πολλά, που δεν το ενδιαφέρει τί είναι τελικά αυτό που επιλέγει και φυσικά θεωρεί πως δεν λαθεύει ποτέ.
Ο Ντάνος έγινε εθνικός ήρωας! Και όσο και αν δεν είναι και ούτε πρέπει να θεωρείται μεμπτό το να βλέπει κανείς ένα τηλεριάλιτι, όπως δεν είναι κατακριτέο να ακούει κανείς όποια μουσική του αρέσει ή να διαβάζει όποιο βιβλίο τον ευχαριστεί, είναι απολύτως επικίνδυνο, για τον ίδιο και την Δημοκρατία, να είναι μονοδιάστατος. Να γνωρίζει δηλαδή μόνο τον κάθε Ντάνο, ως τηλεπροϊόν, και να μην έχει ιδέα για το τι συμβαίνει γύρω του, ποιοι είναι οι λόγοι της δικής του κακής ζωής, ποιοι ευθύνονται για τα χάλια της δημόσιας διοίκησης, πότε πρέπει να διεκδικήσει τα δικαιώματά του και πότε πρέπει να σκύψει το κεφάλι και να πει: εγώ έσφαλα!
Και όσο κι αν κάποιος πει ότι μία ψηφοφορία ενός πόρταλ με αμφιλεγόμενα μάλιστα αποτελέσματα δεν είναι ενδεικτικό της τάσης που επικρατεί, ας κάνει τότε μία γύρα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ας δει τί πουλάει στα έντυπα, τί καταναλώνει ο μέσος Έλληνας πολίτης, τί βιβλία διαβάζει, ποιες παραστάσεις παρακολουθεί και ποιες ταινίες βλέπει .
Στις ΗΠΑ λοιπόν αυτή τη στιγμή η χώρα μας διαπρέπει στο πρόσωπο ενός παιδιού που επέλεξε να λέγεται Έλληνας και δεν χάνει ευκαιρία να μας διαφημίζει όπου σταθεί και όπου βρεθεί. Ενός παιδιού που εκτίμησε το καταφύγιο που βρήκε στην διαλυμένη από κάθε άποψη Ελλάδα και ύψωσε τη σημαία της κάνοντας σύμβολό του. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην πρώτη θέση της ψηφοφορίας για το All Star Game του NBA, μερικές χιλιάδες ψήφους πάνω από τον μύθο Τζέιμς Λεμπρόν!
Όμως ο Γιώργος Αγγελόπουλος, με τους γραμμωμένους κοιλιακούς και την «ντομπροσύνη» (την έχετε ξεφτιλίσει τη λέξη αυτή πραγματικά!) άφησε πίσω στην ψηφοφορία και τον Γιάννη και τον Λευτέρη Πετρούνια και αναδείχτηκε αυτός: Έλληνας της χρονιάς!
Η Ελλάδα της κρίσης, των μνημονίων, των πλειστηριασμών, της προσχηματικής αγανάκτησης αναδεικνύει μπροστάρηδες της τους απανταχού Γιώργους Αγγελόπουλους και κάπως έτσι ψηφίζει κιόλας: τα καλά τα παιδιά, τα «ντόμπρα», του λαού χωρίς να προσμετράει τα προσόντα τους, τον κόπο που έκαναν για να φτάσουν κάπου και το πόσο συστηματικά χρειάστηκε να δουλέψουν χωρίς να έχουν πατρόνες και συστήματα. Αυτούς επιλέγετε για «πρώτους» μην κλαίγεστε λοιπόν όταν πάνε όλα στραβά, εσείς τα καταφέρατε έτσι.
