Friday, March 29g-point.gr

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ:31-1-1999 Ο τελευταίος τίτλος στο μπάσκετ του ΠΑΟΚ…(θυμάται ο Γιάννης Γιαννούλης)

Πέρασαν 24 χρόνια και τα θυμάμαι σαν να έγιναν όλα χτες. 31-01-99, μία ημερομηνία που γράφτηκε στην ιστορία. Με αφορμή τη συμπλήρωση των 24 χρόνων από τη «μαγική» εκείνη ημέρα που ο ΠΑΟΚ πήρε για τελευταία φορά το Κύπελλο Ελλάδας, το μυαλό μου γέμισε από αναμνήσεις…

Ένα final 4 μαγεία, με 3 ομάδες από τη Θεσσαλονίκη. ΠΑΟΚ,ΑΡΗΣ,ΗΡΑΚΛΗΣ και την ΑΕΚ από Αθήνα. Και οι 4 ομάδες με γεμάτα τα ρόστερ τους, με πολύ καλούς ξένους και καλούς προπονητές.

Ο ημιτελικός  ήταν ακριβώς αυτό που θέλαμε. Ο Άρης είχε καλή ομάδα αλλά το κλου ήταν, ότι μερικές μέρες πριν, αλλάξανε προπονητή και πήραν τον Ισραηλινό Σβι Σέρφ, ο οποίος ήταν προπονητής στην ομάδα μας τον ΠΑΟΚ, πριν τον διώξουμε!!!! (άλλη φορά θα αναφερθούμε σε αυτό).

Είχε ο προπονητής τη φαεινή ιδέα ο Σερφ, να μας αντιμετωπίσει με ζώνη για 40 λεπτά στην άμυνα και αυτό γιατί σαν ομάδα, είχαμε πρόβλημα όσο αυτός ήταν προπονητής σε εμάς.

Ο Φλεβαράκης το ήξερε αυτό, ότι θα μας παίξουν ζώνη και όλη την εβδομάδα κάναμε προπόνηση για αυτό τον λόγο.

ΠΑΟΚ-ΑΡΗΣ, 33!!!

Η μεγαλύτερη νίκη-τότε-του ΠΑΟΚ εναντίον του ΑΡΗ.

Με το που τελείωσε το ματς, μέσα στα αποδυτήρια δεν έγινε ο χαμός που έπρεπε μετά τον άθλο, κι αυτό γιατί ήμασταν αποφασισμένοι να πάρουμε το κύπελλο. Όλοι μα όλοι ήμασταν συγκεντρωμένοι. Φύγαμε γρήγορα για φαγητό και ξεκούραση. Κλείσαμε τα κινητά ενώ είχαν απαγορεύσει να μας ενοχλούν και στα δωμάτια.

Στο πρωινό μίτινγκ της επόμενης μέρας του τελικού,ήταν πολύ σύντομο.  Αφού μιλήσαμε λίγο για τα συστήματα της ΑΕΚ, ο coach μας έβαλε στο βίντεο, φάσεις από τον αγώνα με τον ΑΡΗ, παρά με τον αγώνα με την ΑΕΚ. Οι φάσεις ήταν, πώς βουτάγαμε στο παρκέ σε κάθε χαμένη μπάλα, πώς βγάζαμε καλές άμυνες και ομαδικά καλάθια.

Διάβασε  Το μήνυμα της ΠΑΕ για Σαββίδη: «Χρόνια πολλά στον άνθρωπο που μεταμόρφωσε τον ΠΑΟΚ»

Αυτό το έκανε για να μας δώσει να καταλάβουμε πώς άμα παίξουμε με το ίδιο πάθος και με καρδιά, έτσι θα πάρουμε το κύπελλο.

Ο τελικός ήταν άλλη μία εύκολη νίκη από το πρώτο λεπτό.  Από το πρώτο λεπτό δείξαμε ποιος θα είναι το αφεντικό σε αυτό τον αγώνα.

 

Ο κόσμος του ΠΑΟΚ, συγκλονιστικός!!! Ήταν 4-5.000 στα δεξιά από τον πάγκο μας, δεν σταματήσανε όλο το Σαββατοκύριακο να τραγουδάνε και να χορεύουν μέσα στο ΣΕΦ.

Η νίκη με διαφορά 17 πόντων, τα λέει όλα. Μπαλογιάννης-Μπέρι και Κινγκ ήταν ασταμάτητοι. Φλεβαράκης-Σφαιρόπουλος αν και νεαροί προπονητές, ξεβρακώσανε Σερφ και Πολίτη… Αλλά τι κόσμος ήταν αυτός Θεέ μου…

Με το άκουσμα της κόρνας, ξεκινάει η αληθινή «τρέλα». Φιλιόμαστε, αγκαλιαζόμαστε όλοι μεταξύ μας , φωνές, τραγούδια. Ο χαμός….

Τρέχουμε στην ασπρόμαυρη κερκίδα μας και γινόμαστε όλοι ένα με τους οπαδούς μας.

Έχω τάξει τη φανέλα μου στον Τάσο τον τρομπετίστα, του τη δίνω και συνεχίζω να πανηγυρίζω ημίγυμνος, σαν κάτι σκυλιά που τους βγάζεις την αλυσίδα και δεν ξέρουν που να πρωτοτρέξουν. Φωτογραφίες, συνεντεύξεις, live στην τηλεόραση, στα ραδιόφωνα, ούτε ξέρω που μιλούσα ή το τι έλεγα

Μετά από κάποια ώρα μας φωνάζουν να πάρουμε το Κύπελλο.

 

 

Την πρώτη δόξα μου την κλέβει ο Μπαλογιάννης, αφού σαν αρχηγός σηκώνει πρώτος το Κύπελλο. Μετά όμως είναι η σειρά μου. Δεν το άφησα από τα χέρια μου όλο το βράδυ. Και τι να λέμε τώρα. Αυτό το βράδυ στις 31/1/1999 ήταν το βράδυ της ζωής μου…

ΡΕΜΟΣ by night με πολλά ευτράπελα την επόμενη μέρα!

Διάβασε  Λουτσέσκου: Ποιητής του ποδοσφαίρου ο Κωνσταντέλιας, ισχυρή προσωπικότητα ο Κουλιεράκης

Μετά από καμία ώρα, αφού έχω κάνει πάνω από 20 φορές τον γύρο του θριάμβου έξω από τα αποδυτήρια, βλέπω τον Αντώνη Ρέμο. Παρόλο που είναι «ΓΡΙΑ» (Ηρακλάκιας), τον παίρνω αγκαλιά και με λέει, ότι επειδή έχει χιόνια πολλά δεν θα μπορέσετε να γυρίσετε Θεσσαλονίκη, ελάτε εκεί που τραγουδάω να κάνουμε το γλέντι.

Αφού πήγαμε στο ξενοδοχείο και φάγαμε και δεν μπορούσαμε να πετάξουμε για Θεσσαλονίκη, ο Πρόεδρος Αλεξόπουλος είπε, το γλέντι θα το κάνουμε εδώ, Αθήνα. Φωνάζω εγώ Ρέμο, πάμε μας περιμένει!

Αφήνω όλους να μπούνε και να κάτσουνε για να κάνω εγώ τελευταίος την εντυπωσιακή είσοδο με το κύπελο, και αυτό κάνω.

Θυμάμαι πάνω στην πίστα καθόταν ο Λιβιεράτος, ο Διονυσίου και ο Ρέμος και τραγουδάγανε μία μπαλάντα ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων και εγώ με το κύπελλο στον ουρανό διασχίζω το μαγαζί, ανεβαίνω στο τραπέζι με με τα πόδια όρθιος, δίνω το κύπελλο στον Διονυσίου και αυτός μένει παγωτό. «Για τον πατέρα σου» του λέω και κλαίνε όλοι στα γέλια (χαχαχα).

Το βράδυ συνεχίστηκε με λουλουδοπόλεμο, πολύ ουίσκι και ατελείωτο χορό πάνω στα τραπέζια.

Κατά τις αργάμεισι κλείνει το πρόγραμμα αλλά δεν έχω «γεμίσει» ακόμα.

Παίρνω τον κοντό, Νικολαΐδη , τον Μπέρι και τον Φράνκι Κινγκ και πάμε απέναντι στο Skyladiko όπου τραγουδάει ένα ΠΑΟΚΤΣΑΚΙ μου, ο Χάρης Κωστόπουλος.

Έχουμε γεμίσει με σαμπάνιες το κύπελλο μέχρι επάνω και πίνουμε όλοι από μέσα. Ο Mπέρι έχει πιάσει το μπουζούκι και σολάρει στην πίστα με το μυθικό του τσαντάκι, ενώ ο Κινγκ γαμπρίζει σε όποια γυναίκα βλέπει μπροστά του.

7.00 το πρωί φτάνουμε στο Hilton και μας λένε εκεί στη ρεσεψιόν ότι τις 9.00 έχουμε εγερτήριο, γιατί θα πάτε με τραίνο Θεσσαλονίκη λόγω του χιονιά. Γάμησέ τα. Ούτε δύο ώρες ύπνο. Τέλος πάντων με τα χίλια ζόρια μας ξυπνάνε και μας βάζουν μέσα στο λεωφορείο για να πάμε στον ΟΣΕ.

Διάβασε  Στα προημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδος οι γυναίκες του ΠΑΟΚ με τεσσάρα επί του Άρη

Τελευταίος μπαίνει ο Φράνκι Κινγκ τρικλίζοντας. Εγώ είμαι στην γαλαρία σε τραγική κατάσταση, ο Φράνκι όμως δεν κάθεται στη θέση του, συνεχίζει προς το μέρος μου, τον κοροϊδεύω για το πώς ήταν, γελάω μαζί του,  και χωρίς να το καταλάβω μου ρίχνει μία γροθιά στο πρόσωπο και πέφτει κάτω στον διάδρομο από την σούρα του. Μέχρι να καταλάβω τι έγινε μετά από το μπουκέτο, αρχίζει και με μαλώνει ο Μοράλες γιατί τον άφησα να πιει και ότι εγώ τον μέθυσα και τέτοια. Ο Φράνκι δεν είχε πιει ούτε μεθύσει ποτέ στη ζωή του και έκανε εμετό όλο το πρωί στην αγκαλιά του Μοράλες (χαχαχαχα)!!!!

Με το που φτάνει η αποστολή στον σταθμό Λαρίσης για να μπούμε στο τρένο, πρέπει να ήταν και καμία 700-900 ΠΑΟΚΤΣΗΔΕΣ, οπότε καταλαβαίνετε τι έγινε μέσα στο τρένο. Ο Χρήστος Καραμπέρης δεν σταμάταγε να τραγουδάει τα τραγούδια του ΠΑΟΚ και τα συνθήματα όλο και πιο δυνατά.

Φτάνοντας κάπου στα τσακίδια… δεν ξέρω που ακριβώς με παίρνει ο Μιχάλης Γάμπας ,ο κουμπάρος μου, να με πει ότι θα ρθει να με πάρει για το σπίτι αλλά και να με πει, ότι στο σταθμό στη Θεσσαλονίκη έχει 4000 τρελαμένους ΠΑΟΚΤΣΗΔΕΣ να μας περιμένουν. Το σύνθημα «Ο.Σ.Ε., μπουρδέλο, φέρε μας το τραίνο» δονούσε την παγωμένη ατμόσφαιρα!

 

Υ.Γ:  30-31/01/1999 Το καλύτερο ΣΚ στη ζωή μου

Γιάννης Γιαννούλης