Η 16η Μαρτίου φέρνει ευχάριστες αναμνήσεις στον ΠΑΟΚ λόγω της κατάκτησης του Κυπέλλου Κόρατς, ωστόσο η 17η Μαρτίου “ξυπνά” δυσάρεστες αναμνήσεις για τον “Δικέφαλο”.
Γιατί; Σαν σήμερα (17/3) το 1992 ο ΠΑΟΚ έχανε από την Ρεαλ Μαδρίτης με 65-63 στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης (στην Ναντ έγινε ο αγώνας). Ο τρόπος με τον οποίο “ήρθε’ εκείνη η ήττα είχε “πονέσει” πολύ..
Αντίπαλός του ήταν η Ρεάλ Μαδρίτης αλλά και η … τύχη. Μαζί του όπως πάντα ο κόσμος της ομάδας, μιας και 4.000 και πλέον οπαδοί μας βρέθηκαν στη γαλλική πόλη και δεν σταμάτησαν να ενθαρρύνουν τους παίκτες του Ντούσαν Ίβκοβιτς.
Στο ημίχρονο η Ρεάλ ήταν μπροστά με 28-42. Κάπου εκεί ο Μπάνε παίρνει την ομάδα στις πλάτες του και πυροβολεί αδιακρίτως το καλάθι των Ισπανών. Η διαφορά μειώνεται και 13” πριν τη λήξη, με το σκορ στο 60-63, ο Πρέλεβιτς παίρνει την μπάλα, στέλνει όλους τους συμπαίκτες του μέσα στη ρακέτα, περνά το κέντρο και …σουτάρει από τα δέκα μέτρα ! Nothing but net, και ισοφαρίζουμε για πρώτη φορά στο δεύτερο ημίχρονο !
Θυμόμαστε ακόμη τη σιγουριά μας ότι με τον Μπάνε στις φλόγες δεν υπήρχε περίπτωση να χάσουμε το ματς στην παράταση… Όμως με την επαναφορά, οι Ισπανοί κερδίζουν φάουλ. Εκτελεστής της (μία-συν-μία, τότε) βολής ο (δικός μας τη σεζόν 1985-86) Μαρκ Σίμπσον που αστοχεί…
Το ριμπάουντ ο Φασούλας, και υπάρχει ακόμα λίγος χρόνος για μια επίθεση. Δεν νομίζω ότι υπάρχει ΠΑΟΚτσής που είδε τη φάση live και δεν είπε αυθόρμητα: «δώσε τη μπάλα στον Μπάνε και κερδίσαμε!». Όμως ο Φασούλας προσπαθεί να πασάρει στον Μπουντούρη, παρεμβάλλεται ο Ricky Brown που αστραπιαία σουτάρει από τα τρία – τέσσερα μέτρα για το νικητήριο καλάθι… (από τον Brown πήραμε μια πολύ πικρή ρεβάνς στον μικρό τελικό του final four του ΣΕΦ την επόμενη χρονιά – σε ένα ματς που έγινε απλά γιατί έπρεπε να γίνει…)
Συγκλονιστική η σκηνή στο τέλος του αγώνα που ο Μπάνε κατέρρευσε… Στα τόσα χαμένα πρωταθλήματα των αμέσως προηγούμενων ετών, τώρα ερχόταν να προστεθεί ένα ευρωπαϊκό Κύπελλο, με τον ίδιο, άδοξο τρόπο…
Ένα Κύπελλο, για το οποίο ο ίδιος κατέθεσε την ψυχή του μέσα στο γήπεδο, και είναι δεδομένο ότι απ’ όσους ήταν στο παρκέ ήταν ο μόνος που πίστευε σε όλο το παιχνίδι ότι μπορούμε να το πάρουμε.
29 πόντοι με 5/8 βολές, 3/10 δίποντα και 6/10 τρίποντα, 4 ριμπάουντ, και 4 ασίστ, ο απολογισμός του τίγρη εκείνη τη βραδιά. Αλλά αυτό που έμεινε χαραγμένο στη μνήμη όλων μας από εκείνον τον χαμένο τελικό ήταν το γοερό κλάμα του Μπάνε στο παρκέ της Νάντ, που όμως για τον ίδιο ήταν μια στιγμή κάθαρσης με την αρχαιοελληνική έννοια της λέξης, μια στιγμή που άλλαξε για πάντα τον τρόπο που αντιμετώπιζε το αγαπημένο του άθλημα – όχι όμως και την αγαπημένη του ομάδα…
Υπήρχε όμως ακόμη ένας λόγος για την αντίδραση του Μπάνε εκείνο το βράδυ…
Οι συνθέσεις των δύο ομάδων:
ΠΑΟΚ: Μπουντούρης 3 (1), Πρέλεβιτς 29 (6), Μπάρλοου 5 (1), Παπαχρόνης 5, Σταυρόπουλος, Φασούλας 17 (11 ριμπάουντ), Φιλίππου 4.
Ρεάλ: Αντούνεθ 2, Σίμπσον 24 (4), Μπιριούκοφ, Μπράουν 18, Γιορέντε 6, Καργκόλ 6, Ρομάι 2, Α. Μαρτίν 7.
