Λίγο πριν επιστρέψει στην Κίνα, ο αρχηγός της Εθνικής μπάσκετ, Γιάννης Μπουρούσης, έκανε ένα fashback στη ζωή και την καριέρα του, μιλώντας στο People.
Πώς ήσουν ως παιδί, όταν μεγάλωνες στην Καρδίτσα;
Στην Καρδίτσα έπαιζα πιο πολύ ποδόσφαιρο, όχι τόσο μπάσκετ. Δεν ήμουν όλη μέρα στο γήπεδο, αν και πήγαινα σε αθλητικό γυμνάσιο. Δεν ονειρευόμουν ποτέ πως θα φτάσω σε αυτό το επίπεδο, να παίξω στην Εθνική ομάδα, στην κορυφαία ομάδα της Ευρώπης, τη Ρεάλ Μαδρίτης. Όταν πηγαίνω στη Μαδρίτη, μου δείχνουν αγάπη και σεβασμό. Δεν πίστευα ποτέ πως θα ζήσω όλα αυτά μέσα από το μπάσκετ.
Είναι δύσκολο για ένα παιδί να το διαχειριστεί.
Όλα τα παιδιά έτσι ξεκινάνε. Κάποιοι το ονειρεύονται, αλλά μόνο με τη δουλειά και τις προπονήσεις μπορεί να συμβεί. Και φυσικά με την τύχη. Ήμουν πολύ τυχερός στην αρχή, υπέγραψα στην ΑΕΚ. Ήρθε ένας τραυματισμός, έκανα τέσσερα χειρουργεία, ήμουν ενάμιση χρόνο στο κρεβάτι. Δεν είχα παίξει καθόλου και θα μπορούσαν να μου πουν «σήκω φύγε». Οφείλω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στη διοίκηση της ΑΕΚ και στους προπονητές που με βοήθησαν να ξαναμπώ σε ένα ρυθμό και να κάνω σωστή αποκατάσταση. Για να επανέλθω, όμως, μου άρεσε να γίνω επιπλοποιός. Ήμουν στο μαγαζί του πατέρα μου, πήγαινα νυχτερινό, στον ΟΑΕΔ. Μέχρι τα 16,5 ήμουν εκεί. Το μαγαζί ακόμη το έχει ο πατέρας μου, δόξα τω Θεώ. Μου αρέσει πολύ αυτή η δουλειά, να πιάνεις κάτι με τα χέρια σου και να δίνεις μορφή. Μου αρέσει αυτή η τέχνη.
Έχεις όμως και δύο κόρες τώρα.
Είναι φανταστικά πλασματάκια. Ο Θεός μού έδωσε δύο υγιέστατα και όμορφα κοριτσάκια. Βέβαια, τα βάσανα τα τραβάει η γυναίκα μου, όχι εγώ. Στην πιο μεγάλη λείπω πιο πολύ, καταλαβαίνει περισσότερα τώρα, είναι πιο δεμένη μαζί μου. Η μικρή δεν θέλει να με βλέπει!
Έχεις στο μυαλό σου ένα διάδοχο;
Είναι θέμα timing και πώς θα τα φέρει η ζωή.
Η συμπεριφορά σου ως πατέρα μοιάζει με εκείνη του πατέρα σου;
Όχι, καμία σχέση. Ο πατέρας μου ήταν όλη μέρα στη δουλειά. Ακόμη είμαι πιο πολύ στο παιχνίδι, δεν τους χαλάω χατίρι. Είμαι βέβαια λίγο νευρικός, αν δω μια δύο πως δεν ακούνε, αγριεύω λίγο. Είναι η γυναίκα μου όμως μπροστά. Εγώ θα τις μάθω να οδηγάνε, τη βάρκα και το αμάξι.
Σου αρέσει η θάλασσα;
Πάρα πολύ.
Η οικογένειά σου έχει έρθει στην Κίνα;
Ναι, στο ξεκίνημά μου εκεί. Κάθισαν για τρεις μήνες. Ήταν λίγο δύσκολα για τα μικρά, γιατί δεν είχαν το χώρο τους. Ήταν όλη μέρα σε ένα ξενοδοχείο. Αλλά για μένα ήταν πολύ σημαντικό που ήταν δίπλα μου η οικογένειά μου.
Φαντάζομαι πως παθαίνεις ένα πολιτισμικό σοκ εκεί;
Είναι εντελώς διαφορετική η κουλτούρα τους.
Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που σου έκανε εντύπωση;
Ο τρόπος που οδηγούν. Αλλά θέλω να σου πω πως δεν έχει καμία σχέση με την Κίνα που είχα δει πριν από δέκα χρόνια στην Ολυμπιάδα. Η διαφορά ήταν μεγάλη. Τότε ήταν μαζεμένοι, τώρα είναι πιο απελευθερωμένοι. Βέβαια, είναι ακόμη κλειστοί, από την άποψη πως έχουν τα δικά τους media, στο Internet, για παράδειγμα. Δεν μπορώ να τους ψυχολογήσω ακριβώς. Αν σε αγαπήσουν, θα σε σέβονται πολύ. Αυτό ζω στην ομάδα που είμαι.
Πολλοί αθλητές το δουλεύουν στο μυαλό τους καιρό πριν την αποχώρησή τους από τον αθλητισμό. Παρ’ όλα αυτά βλέπουμε πως δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στη νέα τους καθημερινότητα. Ποιες είναι οι δικές σου σκέψεις;
Πραγματικά δεν ξέρω πώς θα είναι, δεν το έχω φανταστεί. Μιλάω με πρώην συμπαίκτες μου και τους είναι δύσκολο να γεμίσουν το χρόνο που έχουν. Για αυτό είναι καλό να παίζεις όσο μπορείς.
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο People, που κυκλοφορεί μαζί με το Πρώτο Θέμα.
