Αυτοί που πραγματικά άξιζαν να περάσουν στα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, πέρασαν, όσες ενστάσεις υπάρχουν από αρκετούς, για το αν έπρεπε να έχει προκριθεί είτε η Ιαπωνία, είτε η Κολομβία και πάει λέγοντας…
Αυτή η κουβέντα, ασφαλώς, δεν οδηγεί πουθενά, είναι άδικο και για τις 8 ομάδες που συνεχίζουν το ταξίδι στο Μουντιάλ της Ρωσίας, το οποίο ανέλπιστα μας έχει χαρίσει πολλές συγκινήσεις, αγωνία, ένταση, πάθος. Ανέλπιστα ωραίο Μουντιάλ από πολλές απόψεις.
Τι μπορεί να συμβεί από εδώ και πέρα; Τα πάντα! Σ’ ένα τουρνουά όλα μπορούν να συμβούν μέσα στο γήπεδο, αν και λίγο πολύ οι ομάδες μας έχουν προϊδεάσει για το τι πρέπει να περιμένουμε και από τα λεγόμενα φαβορί και από τα αουτσάιντερ.
Η Βραζιλία απέδειξε σ’ όλους μας, πόσο κυνική ομάδα έχει γίνει εντός των τεσσάρων γραμμών, μια ομάδα με ξεκάθαρη ευρωπαϊκή συμπεριφορά και λογική προσέγγιση των αγώνων, κάτι που το είχα επισημάνει από το πρώτο της παιχνίδι της στα γήπεδα της Ρωσίας. Έπαψε να εξαρτάται από τον έναν σούπερ σταρ (βλέπε Νεϊμάρ), στηρίζει αρκετά στην αμυντική τακτική και συμπεριφορά, μπορεί να φτάσει μέχρι τον τελικό, αρκεί να μη βγάλει παλιές παθογένειες και αδυναμίες απέναντι στο Βέλγιο, που έδειξε χαρακτήρα με την απίστευτη ανατροπή επί της Ιαπωνίας. Αν κάτι πρέπει να κρατήσει από τη μέχρι τώρα πορεία της στη διοργάνωση, είναι η αντίδραση των ποδοσφαιριστών της όταν βρέθηκαν πίσω στο σκορ με δύο γκολ. γι’ αυτό λέω και επιμένω πως η αποστολή των Βραζιλιάνων μόνο εύκολη δε θα είναι, αλλά όπως και να το κάνουμε είναι φαβορί.
Το πάνω μέρος του ταμπλό, καλώς ή κακώς, είναι τρομερά δύσκολο και με τέσσερις πολύ ποιοτικές ομάδες. Η Ουρουγουάη έχει ενθουσιάσει με την αυταπάρνηση των ποδοσφαιριστών της, δεν τρώει εύκολα γκολ, ενώ στην επίθεση το δίδυμο Σουάρες-Καβάνι μπορεί να εξολοθρεύσει κάθε αντίπαλη άμυνα, όπως είδαμε και στο ματς με την μέτρια έως κακή Πορτογαλία. Αν μπορεί κάποιος να πει ότι η Γαλλία είναι ήδη στα ημιτελικά, λόγω της εμφάνισής της με την Αργεντινή, ας βγει να το πει, εγώ προσωπικά δεν μπορώ να βγάλω από μέσα τον παράγοντα «δίψα» και τη φλόγα που έχουν οι Λατινοαμερικάνοι. Αν το ποδόσφαιρο στη Βραζιλία, στην Αργεντινή έχει προσεγγίσει αρκετά το ευρωπαϊκό στυλ, στην Ουρουγουάη παραμένει ο χαρακτήρας των σκληρών ομάδων, με παίκτες αποφασισμένους να πεθάνουν μέσα στο γήπεδο, για την χώρα τους.
Το κάτω μέρος του ταμπλό έχει λιγότερη ποιότητα, πολλοί λένε ότι ο δρόμος είναι ανοικτός για την Αγγλία προκειμένου να φτάσει στον τελικό, ίσως να έχουν δίκιο, αν σκεφτεί κανείς ότι ξεπερνώντας το άγχος της πρόκρισης στους «8», μπορεί απέναντι σε Σουηδία και το νικητή από το ζευγάρι Κροατίας – Ρωσίας, να τα καταφέρει. Όμως, όλα αυτά είναι λόγια, υποθέσεις, προβλέψεις.
Οι Άγγλοι παραλίγο να πληρώσουν (το είχαμε πει) την επιλογή αντιπάλων για την συνέχεια, αν έμεναν εκτός οκτάδας θα επέστρεφαν στο Νησί για ακόμη μια φορά ως αποτυχημένοι. Τώρα λίγο πολύ το νεανικό σύνολο του Σαουθγκέιτ έχει κάνει το χρέος του, ξόρκισε και την κατάρα των πέναλτι που όλοι λέγαμε ότι μπορεί να είναι ένας παράγοντας που θα τους κόστιζε, χωρίς άγχος μπορούν να κάνουν τα δύο βήματα μέχρι τον τελικό. Η Σουηδία είναι μια ομάδα στα μέτρα τους, ενώ ακόμη και την Κροατία να βρουν στα ημιτελικά, δεν μπορεί να τους τρομάξει, δεν είναι ούτε Βραζιλία, ούτε Γαλλία, ούτε καν Βέλγιο.
Για την Αγγλία είναι ιστορική ευκαιρία, που δύσκολα μπορεί να ξανασυναντήσει, να φτάσει ως τον τελικό όταν είναι ήδη πίσω στα σπίτια τους, οι Γερμανοί, οι Ισπανοί, οι Αργεντινοί. Αλλά είπαμε κανένα τρόπαιο δεν κατακτήθηκε χωρίς να παλέψεις, να προσπαθήσεις να τα δώσεις όλα μέσα στο γήπεδο. Ο καθρέπτης και κριτής των πάντων.
