Δεν συμβαίνει συχνά, αλλά ασφαλώς και αποτελεί μεγάλο παράσημο για το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο η παρουσία τεσσάρων ευρωπαϊκών ομάδων στα ημιτελικά ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου. Φανερώνει την πρόοδο του ποδοσφαίρου στην Ήπειρο μας, αποδεικνύει τις δυσκολίες που υπάρχουν από τις προκριματικές φάσεις μέχρι και τα τελικά. Η Πρέμιερ Λιγκ -για μένα το κορυφαίο πρωτάθλημα στον κόσμο- εκπροσωπήθηκε από 164 ποδοσφαιριστές στο φετινό Μουντιάλ, 40 εξ αυτών έχουν φτάσει με τις εθνικές ομάδες των χωρών τους μέχρι τους «4», τι άλλο να πεις…
Αυτό που δεν πρέπει να πεις είναι το ποιος θα κατακτήσει αυτό το Μουντιάλ! Για να πέσεις μέσα στις προβλέψεις και στα προγνωστικά, πολύ απλά δεν πρέπει να… κάνεις προγνωστικά!
Όμως, στα ημιτελικά έχουν περάσει με το σπαθί τους τέσσερις ομάδες που το άξιζαν, το διεκδίκησαν και στο τέλος το κατάφεραν. Γιατί δεν είναι μικρό πράγμα να έχεις φτάσει στους «4» ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου, όταν έχουν επιστρέψει στο σπίτι τους, η Βραζιλία, η Αργεντινή, η Γερμανία. Κι αν θέλουμε να μείνουμε για λίγο ακόμη στο τι έγινε στους προημιτελικούς θα πρέπει να βγάλουμε το καπέλο στο Βέλγιο, που για ένα ημίχρονο ήταν καταπληκτικό και μπορούσε το σκορ να είχε πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις από το 2-0. Η Βραζιλία συνήλθε, αλλά όταν αυτό συνέβη, ήταν πολύ αργά. Οσοι βλέπουν «με άλλο μάτι» το ποδόσφαιρο, όπως και εγώ, δεν προκάλεσε την παραμικρή έκπληξη η πρόκριση του Βελγίου.
Η Κροατία άξιζε στο τέλος την πρόκριση. Ήταν λίγο καλύτερη από τη Ρωσία, στάθηκε και τυχερή, αλλά τι μπορείς να πεις όταν βλέπεις τον Λούκα Μόντριτς στο δεύτερο ημίχρονο της παράτασης να κάνει σπριντ και τάκλιν! Απίστευτο, μοναδικό…
Ο ποδοσφαιρόφιλος δεν μπορεί να μην έχει χαρεί για την παρουσία της Αγγλίας στα ημιτελικά. Εχει αυτό το μέταλλο, αυτή την φλόγα και την πίστη, που λίγες εθνικές ομάδες την έχουν είτε βρίσκονται, είτε όχι τόσο μακριά στις μεγάλες διοργανώσεις. Παλαιότερα αυτό το βάρος λειτουργούσε αρνητικά, αλλά φέτος φαίνεται να επιδρά θετικά, για μια ομάδα που δεν πλήρωσε (αποδείχθηκε εκ των υστέρων ότι καλά έκανε) την επιλογή αντιπάλων φτάνοντας μετά από 28 χρόνια -και άργησε κιόλας…- στα ημιτελικά χάρη στην ικανότητά της να παίρνει αυτό που θέλει μέσα στο γήπεδο. Είναι μια νεανική και ευέλικτη ομάδα.
Πάμε και στη Γαλλία. Μια ομάδα δουλεμένη και δομημένη στα «θέλω» του προπονητή της, μια ομάδα με την σφραγίδα και την υπογραφή του Ντεσάμπ, μια πειθαρχημένη, πλήρης ομάδα, που έχει όλα τα φόντα να φτάσει στον τελικό.
Στα ημιτελικά υπάρχουν τέσσερις διαφορετικές ποδοσφαιρικές σχολές. Η Αγγλία με το πάθος, τη φανέλα και μια διαφορετική προσέγγιση των αγώνων. Το Βέλγιο από τη μέση και μπροστά κάνει τρομερά πράγματα, μπορεί στην καλή του μέρα να διαλύσει κάθε αντίπαλο. Η Κροατία αποτελεί συνώνυμο του ταλέντο και της πίστης για διάκριση, η Γαλλία είναι η πιο αθλητική ομάδα από όλες.
Οπότε, ποιες ομάδες βλέπω στον τελικό; Είπαμε σ’ αυτό το Μουντιάλ απαγορεύονται οι προβλέψεις, ωστόσο όπως και ο περισσότερος κόσμος έτσι και εγώ δίνω ένα μικρό προβάδισμα στην Αγγλία και στη Γαλλία, να είναι αυτές που θα φτάσουν ως το τέλος του δρόμου.
