Για πέμπτη φορά στην ιστορία της η Σαουδική Αραβία παίρνει μέρος σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου. Η πρώτη ήταν το 1994 στα γήπεδα των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου μάλιστα είχε πραγματοποιήσει εξαιρετική πορεία τηρουμένων των αναλογιών, καθώς έφτασε μέχρι τους 16 όπου αποκλείστηκε από τη Σουηδία γνωρίζοντας την ήττα με 1-3.
Στον όμιλο κατάφερε να κάνει δύο νίκες, επί του Μαρόκου με 2-1 και επί του Βελγίου με 1-0, ενώ γνώρισε την ήττα 1-2 από την Ολλανδία.
Στο κρίσιμο ματς κόντρα στο Βέλγιο που διεξήχθη στις 29 Ιουνίου 1994 στην Ουάσινγκτον, ο ποδοσφαιρικός πλανήτης θαύμασε ένα από τα κορυφαία γκολ που σημειώθηκαν ποτέ στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων.
Σκόρερ ήταν ο Σαϊντ Αλ Οβαϊράν, ένας ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν τόσο στο κέντρο όσο και στην επίθεση και που διακρινόταν για την ταχύτητα και την επιδεξιότητά του. Η συμβολή του στην πρόκριση της Σαουδικής Αραβίας στο παρθενικό Μουντιάλ της ιστορίας της ήταν καθοριστική έχοντας πετύχει 7 γκολ στη διάρκεια των προκριματικών.
Στο 5ο λεπτό της αναμέτρησης, ο 26χρονος Σαουδάραβας πήρε τη μπάλα κάτω από τη σέντρα, πέρασε όποιον αποπειράθηκε να τον σταματήσει και πλάσαρε εύστοχα τον Μισέλ Πρεντόμ. Ήταν μια ξέφρενη κούρσα 12 δευτερολέπτων στη διάρκεια της οποίας κάλυψε κάτι λιγότερο από 70 μέτρα (69μ.) διασχίζοντας το γήπεδο με τη μπάλα στα πόδια.
Από τα 24 γκολ που πέτυχε συνολικά στις 75 συμμετοχές του με την Εθνική, εκείνο κόντρα στους «κόκκινους διάβολους» ξεχωρίζει, καθώς θυμίζει το «γκολ του αιώνα» που πέτυχε ο Ντιέγκο Μαραντόνα στον αλησμόνητο προημιτελικό του Μουντιάλ του 1986 απέναντι στην Αγγλία, όταν ξεκίνησε πίσω από τη σέντρα, πέρασε όποιον βρήκε μπροστά του και σκόραρε.
Κάπως έτσι προέκυψε και το παρατσούκλι «Μαραντόνα της Αραβίας» για τον Αλ Οβαϊράν που αναδείχθηκε μάλιστα το 1994 ως κορυφαίος παίκτης της Ασίας, ενώ το γκολ του ψηφίστηκε αργότερα ως το 6ο καλύτερο στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων.
Μετά το Μουντιάλ των ΗΠΑ, η φήμη του είχε ξεπεράσει τα όρια της πατρίδας του και οι προτάσεις από ομάδες του εξωτερικού δεν άργησαν να έρθουν. Μόνο που υπήρχε ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο που δεν ήταν άλλο από την αυστηρή νομοθεσία που απαγόρευε στους Σαουδάραβες ποδοσφαιριστές να αγωνιστούν εκτός χώρας.
Υπό αυτές τις συνθήκες ήταν καταδικασμένος να περάσει την καριέρα του στη Σαουδική Αραβία, όπου αγωνίστηκε επί 13 συναπτά έτη στην Αλ Σαμπάμπ του Ριάντ, με την οποία είχε 598 συμμετοχές και 238 γκολ.
Το ότι δεν μπορούσε να κυνηγήσει το όνειρό του εκτός χώρας προκάλεσε την έντονη δυσαρέσκειά του, ενώ είχε αντίκτυπο τόσο στη συμπεριφορά του, όσο και στη σχέση του με την ομάδα του. Λίγους μήνες μετά το Μουντιάλ έφυγε δύο εβδομάδες για διακοπές στο Μαρόκο χωρίς την άδεια της ομάδας, με αποτέλεσμα να του επιβληθεί πρόστιμο και να του γίνει αυστηρή προειδοποίηση.
Το δεύτερο περιστατικό όμως ήταν πιο σοβαρό και αυτό που ουσιαστικά οδήγησε σε άδοξο τέλος την καριέρα του. Συνέβη δύο χρόνια αργότερα, το 1996, όταν συνελήφθη από την αστυνομία σε περίοδο Ραμαζανιού πιωμένος παρέα με γυναίκες. Καταδικάστηκε σε έξι μήνες κάθειρξη, ενώ του επιβλήθηκε ετήσιος αποκλεισμός από το ποδόσφαιρο. Η φυλακή και ο αποκλεισμός πέρα από περιττά κιλά επηρέασαν και την ψυχολογία του του δημιουργώντας του προβλήματα. Επέστρεψε στην Αλ Σαμπάμπ για να ολοκληρώσει την καριέρα του το 1998, σε ηλικία μόλις 30 χρόνων. Πριν πέσουν οι τίτλοι τέλους ταξίδεψε με την Σαουδική Αραβία στο Μουντιάλ της Γαλλίας, αγωνίστηκε σε δύο ματς, αλλά δεν θύμιζε σε τίποτα το αστέρι που είχε λάμψει προ τετραετίας.
Σήμερα, στα 50 του πια, ακολουθεί καριέρα σχολιαστή σε διάφορα μέσα της πατρίδας του. Πριν λίγο καιρό του ζητήθηκε να ονομάσει έναν παίκτη που πιστεύει πως θα λάμψει στη διοργάνωση της Ρωσίας. «Ο Μοχάμεντ Σαλάχ», απάντησε…
