Friday, March 29g-point.gr

«Υποκλίνομαι Νουρέγιεφ»:Κώστας Πετρόπουλος…ο Μοναδικός!

Γράφει ο Σαράντης Παπαχριστόπουλος (βετεράνος μπασκετμπολίστας του Ολυμπιακού)

 

Τον είδα πρώτη φορά να παίζει το ’71 στο ανοιχτό του Πανελληνίου στο πανεπαρχειακό πρωτάθλημα.
Ήταν τότε δεκαπεντάχρονος ο θρύλος ,ο μάγος, ο σπουδαιότερος Αχαιός αθλητής όλων των εποχών. Ο αέρινος σταρ του Ελληνικού μπάσκετ, ο πιο φωτεινός μπασκετμπολίστας του 20ου αιώνα,μια αρσενική ντίβα, όλο χαρίσματα.

Συντριπτικός με τους αντιπάλους του, γενναιόδωρος με τους αδύναμους. Με  τις δικές του αθλητικές υπερβάσεις, με ιδεολογικές αναζητήσεις στον χώρο της αριστεράς. Με  σφυροδρέπανα που ανέμιζαν σε σημαίες ευκαιρίας ,αυτός εκεί να  προτάσσει τα στήθη του. Δεν φοβήθηκε. Δεν τρόμαξε. Πρώτος στους αγώνες.

Το ανάστημά του έδινε κουράγιο στους συντρόφους του που αντιστέκονταν στην κοινωνική αδικία. Ένας πολεμιστής του φωτός, της αλήθειας, της δικαιoσύνης. Άξιος γιος του πατέρα του και άξιος αδελφός του αδελφού του.

Στο γήπεδο ήταν πάντα ένα εξωτικό άγριο και πανέμορφο, ένας γοητευτικός αθλητής που σου έκοβε την ανάσα. Η φήμη του απλώθηκε σε όλη την Ευρώπη. Όλοι θαύμαζαν το  πάθος, την δύναμη, την αγριάδα, την απόλυτη πειθαρχεία. Ο άνθρωπος, ο αθλητής που αψηφούσε  την βαρύτητα και πετούσε σαν πουλί, με χάρισμα Θείο, ένας Άγγελος.

Η επόμενη φορά μας βρήκε συμπαίκτες στην Εθνική νέων στους Πανευρωπαϊκούς αγώνες στην  Κουένκγα στην  Ισπανία του Φράνκο.  Ένας κόκκινος στην χώρα του δικτάτορα.

Τον  ζούσα από κοντά. Το σκούρο βλέμμα  του μέσα από  τα υγρά μάτια του έμοιαζε ελαφρά ειρωνικό. Αστραφτερός, εκτυφλωτικός, ζάλιζε τους αντιπάλους του, παρασύροντάς τους στον τρελό ρυθμό του.

Ο Νουρέγιεφ, σαν  αρχάγγελος με ρομφαία, μας οδηγούσε από νίκη σε νίκη. Όλη του η αθλητική ζωή  ήταν βουτηγμένη στην επιτυχία. Οι διακρίσεις  διαδέχονταν η μια την άλλη. Όλοι οι μεγάλοι  ήθελαν να τον εντάξουν στην ομάδα τους.

Αυτός  εξαρτημένος από την κομμουνιστική ιδεολογία και την ανδρική τιμή , πιστός στις αρχές του, συνέχιζε εκεί στην Πάτρα, στον Απόλλωνα  με τους Αχαιούς να γεμίζουν το γήπεδο και να τον αποθεώνουν. Ο Πετρόπουλος δεν τους πρόδωσε ποτέ. Ο καλύτερος νέος Ευρωπαίος μπασκετμπολίστας στα γήπεδα της Γαλλίας , στους τελικούς  Πανευρωπαϊκού πρωταθλήματος στην Ορλεάνη το 1974, τα μπασκετικά νιάτα της Ευρώπης υποκλίνονται  στο ταλέντο του. Το ταξίδι είχε ξεκινήσει.

Διάβασε  Ξανά εκτός ο Μπάμπα στον ΠΑΟΚ

 


Ο κόσμος παραληρεί σε κάθε προσπάθειά του. Αποθεώνεται! Τον λατρεύουν οι νεαρές Γαλλίδες. Ξεχνούν  ακόμη και τον Γάλλο σταρ και μέγα σούτερ Ντιμπουησόν και γοητεύονται από τον Έλληνα Ζορμπά, που στους ρυθμούς της μουσικής του αγαπημένου του Μίκη Θεοδωράκη οδηγεί την Εθνική σε θρίαμβο απέναντι στους γηπεδούχους τρικολόρ.

Οι Ρώσοι του γιγαντόσωμου Τσατσένγκο την γλυτώνουν στο ένα καλάθι. Οι Γιουγκοσλάβοι του Ραντοβάνοβιτς μαγεύονται. Λίγο αργότερα θα τον συγκρίνουν με τον Κούκοτς. Η κλήση του στην μικτή Ευρώπης νέων είναι η δικαίωση.
Αχ Κώστα… ένας ακόμη τραυματισμός τον αφήνει εκτός. Η μόνη παρηγοριά ότι την θέση του την πήρε ένα άλλο Ελληνόπουλο, ο Μακεδόνας Σωτήρης Σακελαρίου.

Σόφια 1981, χειμώνας. Το χιόνι έχει σκεπάσει την πόλη. Ο Κώστας είναι χαρούμενος. Περπατάμε στην χιονισμένη Σόφια και το χαμόγελό του φεγγάρι που λάμπει. ”Ωραία πόλη”, του λέω, ”δεν έχει και traffic. Είναι ωραία που δεν έχει αυτοκίνητα”. Μόνο κάτι landa σέρνονταν στους φαρδείς δρόμους. Γέλασε. ”Ο υπαρκτός σοσιαλισμός δεν είναι αυτοκίνητα και life style. Είναι ποιότητα πνεύματος”, συνέχισα εγώ με σκοπό να τον πειράξω. Η απάντηση του… η σιωπή τόσο ηχηρή! Ακόμα έχω την σιωπή του στα αυτιά μου.

Η φωνή του Μηνά μας βγάζει από την αμηχανία της στιγμής. ”Εδώ δίπλα στο πάρκο έχει καζίνο”, μας λέει με φωνή γεμάτη ενθουσιασμό, λες και ανακάλυψε θησαυρό. ”Πάμε;” ”Φύγαμε”, απαντώ. Ο Κώστας κάνει αναστροφή και χωρίς να το σχολιάσει βαδίζει με κατεύθυνση το ξενοδοχείο. Στάση ζωής! Αυτή η αρχοντική λιτότητα στον τρόπο ζωής του, με κάνει να τον σέβομαι και να τον εκτιμώ ακόμα πιο πολύ . Βαθιά. Ψυχή βαθιά Σύντροφε.

Διάβασε  Ξανά εκτός ο Μπάμπα στον ΠΑΟΚ


Ο Κώστας Πετρόπουλος κινήθηκε στην ζωή και  στον αθλητισμό χωρίς προσποιήσεις και με απόλυτη ειλικρίνεια. Πάντα παραδεχόταν πως είναι κομμουνιστής, χωρίς να καταδεχθεί ποτέ να κρύψει τις ιδεολογικές του προτιμήσεις. Η αθλητική του ζωή ήταν διάφανη, υπέροχη, με εκείνη την απλότητα της μοναδικότητας του ταλέντου του.

Υποκλίνομαι Νουρέγιεφ! Ο Θεός να σε ευλογεί.

 

Σαράντης Παπαχριστόπουλος