Ο Ζέιν Νόουλς είναι μία ιδιαίτερη περίπτωση. Ο παίκτης από τις Μπαχάμες ήρθε πριν λίγους μήνες στην Ελλάδα, όμως κουβαλάει πολλά χρόνια πάντα πάνω του τη χώρα μας. Και θα το κάνει για πάντα! Ο ”Σπαρτιάτης” του ΠΑΟΚ στο Eurohoops!
Του Βαγγέλη Παπαδημητρίου/ info@eurohoops.net
Στις 27/8/19, ο ΠΑΟΚ ξεκινούσε την μεταγραφική του ενίσχυση με τον Ζέιν Νόουλς. Μπορεί το όνομα να μην ήταν ιδιαίτερα γνωστό, όμως έμελλε να είναι και το πιο ενδιαφέρον. Δεν μιλάμε για τα πεπραγμένα μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου. Το μπάσκετ στην ιστορία αυτή, είναι μόνο η αφορμή.
Ο 27χρονος ψηλός από τις Μπαχάμες ήξερε για την Ελλάδα, πριν έρθει σε αυτή. ”Μαγεύτηκε” από το παρελθόν αυτού του τόπου, χωρίς να έχει ζήσει το παρόν του.
Ο Ζέιν Νόουλς έχει για πάντα πάνω του την Αρχαία Σπάρτη και τους 300 του Λεωνίδα!
Ο παίκτης του ΠΑΟΚ έχει πάνω του κάποια ιδιαίτερα και… ελληνικά τατουάζ που έχει στο σώμα του. Το Eurohoops συναντήθηκε μαζί του και συζήτησαν για την απόφασή του αυτή, την Ελλάδα και τους Έλληνες του ”σήμερα”, τον… Κλέι Τόμπσον και όλα όσα κάνουν ακόμα πιο ενδιαφέρουσα την ζωή και πορεία του Ζέιν Νόουλς!
Για όσους δεν γνωρίζουν τη καριέρα του Νόουλς, μιλάμε για έναν παίκτη, που στον ΠΑΟΚ, βρέθηκε για πρώτη φορά στο υψηλό επίπεδο της Ευρώπης. Η αρχή έγινε το 2014 από την μακρινή Ιαπωνία (Wakayama Trians), ακολούθησε η Πολωνία με δύο διαφορετικές ομάδες (King Szczecin και Jezioro Tarnobrzeg), με τη δεύτερη κατηγορία της Γαλλίας να προηγείται της παρουσίας του στον ΠΑΟΚ (Charleville-Mez και Chartres). Αλλά όλα αυτά στη προκειμένη περίπτωση, δεν έχουν σημασία. Είπαμε, το μπάσκετ είναι απλά η αφορμή για μία διαφορετική ιστορία!
Ο Λεωνίδας, οι 300 και το μότο ζωής
Συναντήσαμε τον Ζέιν Νόουλς στο κλειστό ”Ανδρέας Παπανδρέου”, μετά τον αγώνα του Περιστερίου με τον ΠΑΟΚ. Πήραμε θέση και η συζήτηση ξεκίνησε με τη νέα του εμπειρία στο Basketball Champions League: ”Νιώθω σαν να είμαι εδώ καιρό. Έτσι το έχω στο μυαλό μου. Και στη Γαλλία και στη Πολωνία που ήμουν, το επίπεδο ήταν καλό. Είναι πολύ καλή διοργάνωση”.
Το… κυρίως πιάτο ήταν φυσικά τα ελληνικά τατουάζ του και ο Νόουλς μας εξήγησε τί ακριβώς είναι αυτά και ποιο ήταν το έναυσμα για να προχωρήσει σε μία τέτοια κίνηση, που κόστισε πολλές χιλιάδες ευρώ και 14 ώρες… πόνου! Γι’ αυτούς που έχουν ήδη υποψιαστεί, η ταινία ”300” του Ζακ Σνάιντερ, είναι η απάντηση!
”Έχω ένα τατουάζ των 300 στο στήθος και ένα στα πλάγια του σώματος, εδώ και πέντε χρόνια. Τα έκανα στη πρώτη μου χρονιά στην Ιαπωνία και πέντε χρόνια μετά, είμαι στην Ελλάδα. Είναι τρελό το πώς λειτουργεί η ζωή.Ήμουν στο κολέγιο. Πάντα με ενδιέφεραν οι Σπαρτιάτες. Η ιστορία τους και το πώς παλεύουν μέχρι το τέλος, ειδικά οι 300 που έμειναν δυνατοί απέναντι στους Πέρσες. Ήμουν στο λεωφορείο και είδα τη ταινία 300. Μου την έφερε ένας φίλος μου και μου πρότεινε να τη δούμε. Κάτι έκανε κλικ στο κεφάλι μου. Ήταν φοβερό. Αμέσως έγινε η αγαπημένη μου ταινία! Γνώρισα έναν καλό tattoo artist και το έκανα. Έχει να κάνει με το μότο της ζωής, αυτό αγάπησα. Και στο παρκέ, αλλά και εκτός, να παλεύει μέχρι το τέλος, να μην υποχωρείς, να μην τα παρατάς. Αυτή τη νοοτροπία έχω και τη μετέφερα και στο σώμα μου.
Όταν ξεκίνησα, είπα ότι είμαι τρελός, αναρωτήθηκα γιατί το έκανα. Αυτό στο στήθος το έκανα πρώτα, δεν ήταν τόσο κακό από θέμα πόνου. Αλλά αυτό στα πλάγια, είχε τρομερό πόνο. Μετά από μία ώρα, είχε σχεδιαστεί μόνο το περίγραμμα και πονούσα πολύ, αλλά είπα ότι έπρεπε να αντέξω και να το τελειώσω. Μην κάνετε ποτέ τατουάζ στα πλευρά (γέλια)! Είναι τρελό!”.
”Αυτά μου αρέσουν περισσότερο στους Έλληνες”
Τί γίνεται όμως με την σύγχρονη Ελλάδα; Πώς βλέπει τους Έλληνες και τί του έκανε μεγαλύτερη εντύπωση τώρα που ζει στη χώρα μας;
”Συνήθως κάνω μία έρευνα πριν πάω σε κάποιο μέρος. Όταν μου έκανε τη πρόταση ο ΠΑΟΚ, ήξερα για την ομάδα και δεν θα την απέρριπτα. Για την Ελλάδα, δεν ήξερα πολλά. Είχα ακούσει μόνο για τα οικονομικά προβλήματα που υπήρχαν. Δεν το είχα στο μυαλό μου, όταν προέκυψε ο ΠΑΟΚ. Αυτό που με ξετρελαίνει στους ανθρώπους εδώ είναι ότι είναι πολύ καλοί και φιλόξενοι, περισσότερο από άλλες χώρες. Και το άλλο που μου αρέσει είναι ότι μιλούν αγγλικά. Σε άλλες χώρες, απλά μιλούν τη γλώσσα τους και τέλος, όπως στη Γαλλία για παράδειγμα. Αυτά μου αρέσουν περισσότερο. Όλα είναι τόσο όμορφα, δεν το περίμενα, μέχρι να το δω ο ίδιος από κοντά. Μου θυμίζει και αρκετά τις Μπαχάμες, τη πατρίδα μου”.
Οι Μπαχάμες, ο Κλέι Τόμπσον και ο… Δίας!
Αναφέροντας τη πατρίδα του, έπρεπε να ρωτήσουμε τον Νόουλς πώς ασχολήθηκε με το μπάσκετ, σε μία χώρα που οι σπρίντερς και ο στίβος γενικότερα έχουν τη τιμητική τους.
”Η χώρα έχει μεγάλη παράδοση στον στίβο, αλλά αν κάνεις μία έρευνα, θα δεις ότι έχουμε σπουδαίους παίκτες σε κολέγιο και ΝΒΑ. Ο πιο πρόσφατος Μπάντι Χιλντ, ο ΝτιΆντρε Έιτον, το νούμερο 1 του περσινού Draft. Έχει να κάνει με τα παιδιά που θέλουν να φύγουν από το νησί, επειδή χωρίς να θέλω να μιλήσει για τις ΗΠΑ, δεν δίνουν σε όλους φοιτητική βίζα για να πάνε για σπουδές. Έχουμε πολλά ταλέντα που τελειώνουν το high school και πηγαίνουν στο κολέγιο εκεί, αλλά δεν κάνουν κάτι στη ζωή τους σχετικό με τον αθλητισμό, ενώ έχουν μεγάλες δυνατότητες.
Έχουμε πολλούς αθλητές κατά αναλογία. Το επίπεδο του μπάσκετ στις Μπαχάμες είναι καλό, αλλά τώρα η πόρτα είναι ανοιχτή για περισσότερους και αυτό ακριβώς έκανα το καλοκαίρι, τους προπονούσα και τους βοηθούσα. Εγώ και ο ξάδελφός μου έχουμε ένα πρότζεκτ που λέγεται Raw Talent και έχουμε κάποια παιδιά στη Γαλλία τώρα. Με τα διαβατήρια μας, μπορούμε να παίζουμε στη Γαλλία. Είναι κάτι που το δουλεύουμε”.
Ακόμα ένα ενδιαφέρον fact για τον ίδιο είναι πως είναι χρόνια φίλος με τον σούπερσταρ του ΝΒΑ, Κλέι Τόμπσον!
”Είναι τρελό. Ο πατέρας του Κλέι, Μάικαλ, το νο. 1 του Draft το 1978, είναι από τις Μπαχάμες, ο πρώτος επαγγελματίας παίκτης μπάσκετ της χώρας. Κάθε χρόνο, ερχόταν με τη γυναίκα και τα παιδιά του στις Μπαχάμες τα καλοκαίρια και παίζαμε μπάσκετ όλοι μαζί. Παίζαμε μπάσκετ με τους άλλους που είτε έπαιζαν σε κολέγιο, είτε ήταν επαγγελματίες. Μετά την Ουάσινγκτον, ο Κλέι ξεκίνησε στο ΝΒΑ και όταν κέρδισε το πρώτο πρωτάθλημα, επέστρεψε και ήταν κουλ με όσους κάνει παρέα. Έχουμε έναν στενό κύκλο στις Μπαχάμες, διασκεδάζουμε και περνάμε καλά. Είναι ένας πολύ καλός φίλος”.
Το… καλύτερο το αφήσαμε για το τέλος. Με γνωστή την αγάπη του για την Ελλάδα, θα έδινε ποτέ ελληνικό όνομα στο παιδί του;
”Θα έδινα, ναι. Δίας! Πιθανότατα, Δίας! Είναι ελληνικό όνομα; Ναι, Δίας!”
