Την τύχη με το μέρος του είχε ένας 16χρονος. Ο λόγος για τον Όσκαρ Μπεναβέντε Γκαρθία ο οποίος τον περασμένο Φλεβάρη βρέθηκε πολύ κοντά στο θάνατο αφού έπεσε στο κενό από ύψος 27 μέτρων. Κατάφερε εκ θαύματος τελικά να σωθεί και να συνεχίζει να αγωνίζεται.
“Δεν θυμάμαι τίποτα. Μόνο, μου είπαν μετά τι έγινε. Έσπασα την κνήμη και την περόνη του αριστερού μου ποδιού. Βγήκαν τα οστά μου, από το πόδι.
Από δεξί πόδι μου έφυγε αυτό το κομμάτι του ποδιού (δείχνει την ώρα της συνέντευξης στη Marca στο ύψος του Αχίλλειου τένοντα), ένα κομμάτι της πτέρνας, ενώ έχασα δύο εκατοστά από τον αστράγαλο.
Έπαθα ζημιά στο συκώτι και στα νεφρά. Είχα εσωτερική αιμορραγία στους πνεύμονες. Χτύπησα στην σπονδυλική στήλη, έσπασαν τρία οστά από το κεφάλι και πρήστηκε ο εγκέφαλός μου.
Φυσιολογικά, όσοι πέφτουν από αυτό το ύψος σκοτώνονται ή μένουν παράλυτοι”, εξομολογείται με ανατριχιαστική ψυχραιμία στη “Marca”.
Εξίσου συγκλονιστική είναι και η εξομολόγηση του πατέρα του Όσκαρ, Χοσέ Μανουέλ: “Δεν μπορείτε να φανταστείτε. Οι γιατροί μου είπαν να περιμένω 72 ώρες.
Περιμέναμε 25 ημέρες στην εντατική – οι 15 εξ’ αυτών σε κώμα – κι άλλες τριάντα σε κατάσταση φυτού. Για ένα μήνα ακροβατούσε μεταξύ ζωής και θανάτου. Είχε εσωτερικές εγκεφαλικές αιμορραγίες. Οι γιατροί μου έλεγαν να συνεχίσω να βρίσκομαι στο νοσοκομείο, αλλά εγώ ήθελα να φύγω. Έγινα επιθετικός με τις νοσηλεύτριες”.
Αλλά, το θαύμα έγινε. Ο Όσκαρ επέζησε. Κι όχι μόνον επέζησε, αλλά όπως λέει και ο ίδιος: “Το ξέρω ότι η ζωή μου έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία. Ο γιατρός που με χειρούργησε στα πόδια, μου είπε ότι μπορώ να κάνω ο,τι μου αρέσει. Ακόμη κι αν η περιοχή είναι ευαίσθητη γιατί έχω λίγο δέρμα”.
Ξεκίνησε προπονήσεις τον περασμένο Αύγουστο. Μετά από τρεις μήνες ψυχολογικής θεραπείας στο Κέντρο Εγκεφαλικών Βλαβών της Μαδρίτης, νιώθει ήδη έτοιμος. Τώρα θα τρέξει στον αγώνα δρόμου της ισπανικής πρωτεύουσας “San Silvestre”.
“Μας προσκάλεσε ένας φίλος του πατέρα μου, πυροσβέστης. Έχω τρέξει τρεις φορές. Την πρώτη έκανα 53 λεπτά, τη δεύτερη 48 λεπτά (σε 10 χιλιόμετρα). Ο στόχος μου είναι να κατέβω στα 30 λεπτά. Προπονούμαι τρεις ημέρες την εβδομάδα, μιάμιση ώρα κάθε ημέρα”.
Το 2017 που τον πόνεσε τόσο πολύ μας αφήνει. Η ευχή του για το 2018 που έρχεται, μία: “Να είμαι καλά και να μην μου ξανασυμβεί κάτι”.
