Ο Γιαννούλης αλά Κουτσογιαννόπουλος κάνει την πρώτη του κριτική κινηματογράφου: «We are the Champions», ο παγκόσμιος ύμνος των αθλητών και ο δικός μου Freddie Mercury
Πριν από καμία εβδομάδα, είμαι στον καναπέ, ξαπλωμένος, αραχτός και βλέπω το πορτοφόλι μου, τούμπανο-φουσκωμένο, αλλά όχι με πενηντάρικα, αλλά με χαρτιά, αποδείξεις και διάφορα κάρτες. Δεν είχα και πολλά να κάνω, και λέω, δεν κάνεις ένα ξεκαρτάρισμα, μπας και βρεις κάτι ενδιαφέρον, κάτι που ίσως έχεις ξεχάσει.
Μετά από αρκετή ώρα, και δεκάδες χαρτάκια που πέταξα, πέφτω πάνω στην φοιτητική μου ταυτότητα. Εκτός από το φοιτητικό μου νούμερο στο κινητό, αυτή την κάρτα δεν την είχα εκμεταλλευτεί ποτέ και πουθενά, αλλά ούτε και ήξερα που μπορεί να μου χρησιμεύσει. Μπαίνω στο Google, και γράφω τι μπορώ να έχω με αυτή την κάρτα, πιο φτηνά, και μου βγάζει, τόσα πολλά μικροπράγματα, που για έναν φοιτητή όμως είναι πολύ μεγάλα, τον βοηθάνε, ώστε να αγοράσει πιο οικονομικά, από έπιπλα, ηλεκτρικά, ...
