Oι πλαστικές σακούλες είναι στην επικαιρότητα αφού πλέον αυτές θα χρεώνονται. Με αφορμή λοιπόν αυτό το θέμα, αποφασίσαμε, με τη βοήθεια του menhouse.gr, να φρεσκάρουμε την μνήμη των παλαιοτέρων αλλά και να μάθουν οι νεότεροι, και να θυμηθούμε τους πέντε “μάγους” της στρογγυλής θέας που είχαν αναγάγει το… μοίρασμα σακούλας -όπως τι εννοούμε στην ποδοσφαιρική αργκό- σε τέχνη.
Για θυμηθείτε τους
Βασίλης Χατζηπαναγής
Τον αναφέρουμε πρώτο-πρώτο διότι αν υπάρχει Θεός του ποδοσφαίρου που τιμωρεί τις ιεροσυλίες που ακούγονται, θέλουμε να τον διαβεβαιώσουμε άμεσα πως δεν παίζει να μην μπει ο μεγάλος «Βάσια» σε μια τέτοια λίστα.
Εντάξει, μπορεί να έχουμε μια φυσική ροπή προς την αμαρτία, αλλά τόσο ιερόσυλοι δεν είμαστε: ο βασιλιάς της «σακούλας» έπαιξε την δεκαετία του ’80 στον Ηρακλή και τα όσα έκανε εντός των 4 γραμμών απλά δεν είχαν προηγούμενο (αλλά ούτε και… επόμενο) στα ελληνικά ποδοσφαιρικά χρονικά.
Ντέμης Νικολαΐδης
Θυμάστε άλλον παίκτη που να έχει συνδέσει το όνομά του με μια μεγάλη ομάδα και παρ’ όλα αυτά ΟΛΟΙ οι οπαδοί ΟΛΩΝ των ομάδων να τον παραδέχονται και να τον γουστάρουν;
Μόνο ο Ντέμης ο Νικολαΐδης τυγχάνει τόσο ευρείας αποδοχής. Δεν είναι μόνο ο ηγετικός χαρακτήρας του ή το ότι ως προσωπικότητα ξεχώριζε σαν τη μύγα μέσα στο γάλα στη… μούργα του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Είναι ότι ήταν και μεγάλη, σούπερ- ντούπερ παικτούρα. Ο τύπος είχε κάνει «χαζούς» άπειρους αμυντικούς που έκαναν το λάθος να βρεθούν στο διάβα του, στη μέρα του μπορούσε να σμπαραλιάσει και την καλύτερη άμυνα του κόσμου. Εδώ ανάγκασε ολόκληρη Τούμπα να σηκωθεί και να τον χειροκροτήσει.
Βασίλης Καραπιάλης
Ο ορισμός του «δεν βγαίνουν πια τέτοιοι παίκτες»- και αυτό δεν έχει να κάνει με κάποιο είδος νοσταλγίας ή κάτι τέτοιο, αλλά με την αντικειμενική πραγματικότητα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου.
Τέτοιοι παίκτες δεν βγαίνουν πια, διότι αυτός ο συνδυασμός αλητείας και μπαλάρας, αλάνας και υψηλού επιπέδου δεν ευδοκιμεί πια. Στα σύγχρονα χρόνια ο καλός ο παίκτης είναι ο πειθαρχημένος (ή δεν είναι καλός).
Αλλά στην εποχή του μεγάλου Καραπιάλη, αυτού του παιχταρά που ήταν ένας αληθινός άρχοντας στο χώρο του κέντρου διότι ήξερε τόσα καντάρια μπάλας όσα περίπου όλοι οι (εκάστοτε) συμπαίκτες του μαζί, ο Καραπιάλης ήταν μια αληθινή υπεπαικτούρα.
Πάρης Γεωργακόπουλος
Από τους πιο αδικημένους ποδοσφαιριστές στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, πολύ μεγάλος παίκτης, απίστευτα φαντεζί, τεχνήτης αλλά και απείθαρχος, πλήρωσε το αδάμαστο πνεύμα του και το γεγονός ότι κανείς δεν στάθηκε ικανός να κουμαντάρει το ατέλειωτο ταλέντο του.
Σταμάτησε τη μπάλα μόλις στα 27 του, πάνω στην ακμή της καριέρας του δηλαδή έχοντας προλάβει πρώτα να… σακουλιάσει κόσμο και κοσμάκη.
Γιάννης Φετφατζίδης
Παίζει μπάλα ακόμα κάπου στη Σαουδική Αραβία αλλά η αλήθεια είναι πως δεν είναι αυτό που φανταζόμασταν ως εξέλιξη της καριέρας του και μάλιστα μόλις στα 27 του χρόνια.
Κι όμως, ο «Φέτφα» κάποτε είχε αφήσει όλο τον κόσμο με ανοιχτό το στόμα με τα ποδοσφαιρικά του προσόντα. Δεν είναι τυχαίο πως κάποιοι το είχαν ονομάσει «Έλληνα Μέσι»- το παιδί έκανε πράματα και θάματα με τη μπάλα στα πόδια του.
Το γεγονός ότι δεν κατάφερε να κάνει την καριέρα που αντιστοιχούσε στο ταλέντο του αποτελεί ακόμα μεγάλο μυστήριο.
