
Aπό τον Γιάννη Γιαννούλη
Βίντεο-μοντάζ: Nick Seidaridis (www.sofinis.com)
Θα αναρωτιέστε τώρα, που βρήκα τη στολή καράτε, και τη φόρεσα για να συναντήσω τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη…Υπάρχει μεγάλη ιστορία πίσω από όλο αυτό, και δεν πρόκειται για μία απλή μεταμφίεση για τα πλαίσια της συνέντευξης.
Γεννημένος στον Καναδά, η πρώτη μου επαφή με τον αθλητισμό, ήταν όταν ο πατέρας μου, στα 5 μου, με πήγε σε μία σχολή Tae Kwon Do στο Τορόντο.
Με το που επιστρέψαμε στην Καρδίτσα, συνέχισα το άθλημα που αγαπούσα, στην σχολή του Γιώργου Καμπίτσα…. Από τα 8 μου μέχρι και τα 14 μου, που κατέκτησα τη μαύρη ζώνη, όλα ήταν τέλεια στη ζωή μου. Όμως το καλοκαίρι του 91 έμελλε να αλλάξουν όλα. Μαζί με τη διακοπή του σχολείου, διακόπτω και τις προπονήσεις μου, με αφορμή τις καλοκαιρινές διακοπές.
Μέσα σε 3 μήνες όμως ψήλωσα 12 πόντους, και με το που με είδε ο δάσκαλος, μου είπε ότι δεν μπορώ λόγω ύψους να συνεχίσω, γιατί δεν θα μπορούσα να παλέψω. Μιλάμε για πολύ κλάμα τότε.Αλλά ας τα αφήσουμε τώρα τα δικά μου, θα τα πούμε αναλυτικά σε ένα άλλο μου κείμενο, και ας πάμε σε έναν σπουδαίο άνθρωπο, αθλητή και φίλο μου.


PS: Ο Αλέξανδρος ήταν τραυματίας και δεν μπορούσαμε να κάνουμε αγώνα μαζί
PS:: Εύκολα έπαιζε και 4αράκι στο basket.
PS: Ναι είναι η δικιά μου στολή που φόραγα το 1991
PS: Και ναι φοράω κολάν από κάτω στον φόβο μη μου σκιστεί η στολή γιατί δεν με χώραγε.
